Nike Janoski

SB Janoski

Ο Stefan Janoski κάνει πατινάζ με ένα εκπληκτικά χαλαρό στυλ, εκτελώντας τολμηρά κόλπα με μια αβίαστη χάρη που τα κάνει ιδιαίτερα εντυπωσιακά. Αυτό τον έχει κερδίσει το θαυμασμό και το σεβασμό της κοινότητας του πατινάζ. Εν τω μεταξύ, στην προσωπική του ζωή, είναι ένας άνθρωπος με δημιουργικό πνεύμα που αγαπά την τέχνη από την παιδική του ηλικία. Μέχρι σήμερα διατηρεί μια σειρά από καλλιτεχνικά χόμπι, όπως το γράψιμο, η μουσική, η γλυπτική και η ζωγραφική. Στα τέλη της δεκαετίας του '90, ο συνδυασμός της αγάπης του για το πατινάζ και αυτής της έμφυτης δημιουργικής ενέργειας έφερε ένα αξιοσημείωτο παπούτσι: το περίφημο Nike Janoski.

Ο Janoski, μεγαλωμένος στην Καλιφόρνια, εντάχθηκε στη Nike το 2002 στο πλαίσιο της προσπάθειας για τη δημιουργία του τμήματος skateboarding, Nike SB, με τις συμβουλές των ειδικών skaters. Μετά από καιρό, η μάρκα συνειδητοποίησε ότι ο Janoski ήταν ένας προικισμένος, παθιασμένος καλλιτέχνης με συγκεκριμένες ιδέες για το τι ήθελε από ένα παπούτσι σκέιτ και μια σταθερή, άμεση στάση απέναντι στη δουλειά του. Εν ολίγοις, είχαν βρει τον ιδανικό άνθρωπο για να σχεδιάσει το επόμενο μοντέλο skate τους. Έτσι ξεκίνησε μια ιστορική συνεργασία που θα άλλαζε την κατεύθυνση του τμήματος πατινάζ της Nike.

Εκείνη την εποχή, ο Janoski δεν ήταν ενθουσιασμένος με τα περισσότερα παπούτσια skate, οπότε όταν η Nike του παρουσίασε ένα πιθανό σχέδιο, το απέρριψε με βάση τόσο το στυλ όσο και τη χρησιμότητα. Ήταν αποφασισμένος να κάνει τα δικά του σκίτσα, χρησιμοποιώντας τις καλλιτεχνικές δεξιότητες που είχε αναπτύξει σε όλη του τη ζωή. Ως νεαρός, είχε μεγαλώσει σε μια σκηνή του πατινάζ που αγκάλιαζε παπούτσια που δεν ήταν φτιαγμένα για το άθλημα, αλλά απλά τύχαινε να είναι καλά προσαρμοσμένα σε αυτό. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, η Nike κυκλοφόρησε νέα σχέδια για μπάσκετ με παχύτερες σόλες που δεν προσέφεραν την αίσθηση της σύνδεσης με τη σανίδα που τόσοι πολλοί skaters είχαν εκτιμήσει στα προηγούμενα μοντέλα, καθιστώντας τα λιγότερο δημοφιλή στη σκηνή.

Ο Janoski θέλησε να επαναφέρει τη λεπτότερη σόλα και να αποφύγει αυτό που θεωρούσε υπερβολική επένδυση που ταλαιπωρούσε πολλά σχέδια της εποχής, για να δημιουργήσει ένα παπούτσι που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινότητάς του. Άρχισε να ετοιμάζει χειροποίητες εικόνες του τέλειου παπουτσιού του για skate και, αφού πέρασε από μια διαδικασία συνεργασίας με τον ανώτερο δημιουργικό διευθυντή της Nike, James Arizumi, και τον Kevin Imamura της Nike Footwear, ο Janoski βρήκε ακριβώς αυτό που ήθελε. Το σχέδιο έδειχνε μια μινιμαλιστική σιλουέτα που έμοιαζε εντελώς διαφορετική από άλλα παπούτσια που κατασκεύαζε η Nike. Είχε πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις: δεν έπρεπε να υπάρχουν περιττά στοιχεία και να χρησιμοποιηθεί μόνο ελάχιστο ύφασμα. Ζήτησε ένα επίπεδο δάχτυλο, μια γλώσσα χωρίς επιπλέον επένδυση και μια εξωτερική σόλα λεπτή σαν χαρτί, ώστε να μπορεί να αισθάνεται τη σανίδα κάτω από τα πόδια του.

Για τον Janoski, αυτές ήταν θεμελιώδεις πτυχές του σχεδιασμού, αλλά η μινιμαλιστική του προσέγγιση απείχε αρκετά από τον τότε στόχο της Nike να επιδεικνύει συναρπαστική τεχνολογική πρόοδο με κάθε νέο μοντέλο. Η Nike περίμενε κάτι πιο hi-tech, όπως οι άλλες συνεργασίες της με αθλητές, και όχι έναν μίνιμαλ σχεδιασμό που παρέπεμπε σε μια περασμένη εποχή. Ωστόσο, ο Janoski δεν πτοήθηκε. Για εκείνον, η Nike ήταν μια μάρκα που μπορούσε να σπάσει τις συμβάσεις. Ήξερε ακριβώς πώς έπρεπε να είναι το παπούτσι και δεν ανησυχούσε μήπως χάσει τη συμφωνία. Τελικά, το σχεδίαζε λόγω του πάθους του για το πατινάζ, όχι για τη φήμη ή την αναγνώριση. Αν επρόκειτο να έχει το δικό του υπογεγραμμένο παπούτσι, θα ήταν κάτι που αγαπούσε, αλλιώς δεν είχε νόημα να το κάνει. Αυτή η προσέγγιση του επέτρεψε να υποστηρίξει τη θέση του χωρίς να αμφιταλαντευτεί και, στο τέλος, η μάρκα συμφώνησε με τις προτάσεις του. Ο μόνος συμβιβασμός που έκανε ο Janoski ήταν να επιτρέψει την προσθήκη ενός swoosh στο πάνω μέρος, συμφωνώντας με τον Arizumi ότι ήταν καλή ιδέα να τονιστεί ότι επρόκειτο για σχέδιο της Nike, δεδομένου ότι έμοιαζε τόσο πολύ με όλα τα άλλα παπούτσια της.

Αφού συμφωνήθηκε το σχέδιο, το πρωτότυπο στάλθηκε στο εργοστάσιο για παραγωγή. Ήταν τόσο απογυμνωμένο που αρχικά είπαν στη Nike ότι δεν μπορούσε να παραχθεί, καθώς ήταν πολύ χαμηλά στο έδαφος για να κατασκευαστεί νόμιμα. Δείχνοντας εμπιστοσύνη στον απλό αλλά αντισυμβατικό σχεδιασμό του Nike Janoski, η Nike υπέγραψε μια σειρά από παραιτήσεις που επέτρεψαν την κατασκευή του παπουτσιού - μια απόφαση που σίγουρα δεν θα μετανιώσουν στα χρόνια που ακολούθησαν.

Όταν το Nike SB Zoom Janoski Zoom έφτασε στα ράφια των καταστημάτων το 2009, ήταν απλά γνωστό ως "Janoski". Η αγάπη του skater για το άθλημά του έλαμψε μέσα από την πρακτικότητά του, όπως και η κατανόηση των αναγκών των συνομηλίκων του. Το λιτό στιλ του, η έλλειψη αντικραδασμικής προστασίας και η ευελιξία του το έκαναν εξαιρετικά δημοφιλές, οπότε δεν άργησε να παραγγελθούν κι άλλα για να καλυφθεί η αυξανόμενη ζήτηση. Στην κοινότητα του πατινάζ, το κλειδί της επιτυχίας του ήταν ο σχεδιασμός του ειδικά για το πατινάζ. Σύμφωνα με τη μινιμαλιστική αισθητική του, το παπούτσι διέθετε πολύ λίγη τεχνολογία εκτός από μια σόλα από βουλκανισμένο καουτσούκ, ένα στοιχείο που υπήρχε εδώ και δεκαετίες. Παρόλο που ήταν η πρώτη φορά που προστέθηκε σε παπούτσι Nike SB, για έναν skater ήταν απόλυτα λογικό να χρησιμοποιηθεί αυτός ο τύπος σόλας, καθώς προσέφερε εξαιρετική πρόσφυση και την αίσθηση ότι δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα που να χωρίζει τον αναβάτη από τη σανίδα. Ήταν επίσης εκπληκτικά ανθεκτική και εύκολη στο σπάσιμο, οπότε ήταν έτοιμη για skate σχεδόν κατευθείαν από το κουτί.

Εκτός από το ότι τράβηξε την προσοχή πολλών skaters, το μοντέλο έγινε δημοφιλές και εκτός των κύκλων του skating. Η απλότητα που είχε ενσωματωθεί στον σχεδιασμό ήταν το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του, καθώς ήταν αρκετά ευέλικτο ώστε να έχει ευρεία απήχηση. Ήταν επίσης εύκολο στην παραγωγή, καθιστώντας το πολύ πιο προσιτό και προσιτό από πολλά άλλα μοντέλα. Ο ίδιος ο Janoski ήταν επίσης μεγάλος θαυμαστής του παπουτσιού. Με τη λεπτή γλώσσα του, το μακρύ επίπεδο δάχτυλο και την εξαιρετικά λεπτή σόλα του, ήταν ακριβώς αυτό που ήλπιζε. Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο ερωτευμένος με αυτό που έκανε πατινάζ με το αρχικό ζευγάρι που του έδωσε η Nike μέχρι που ήταν πολύ φθαρμένο για να το χρησιμοποιήσει.

Από το 2009, έχουν κυκλοφορήσει πολλές εκδόσεις του Janoski, με τη Nike να προσθέτει μερικές από τις πιο hi-tech καινοτομίες της στις πιο πρόσφατες εκδόσεις. Έχει λάβει μια ανανέωση Air Max, η οποία αποδείχθηκε μια από τις πιο δημοφιλείς κυκλοφορίες Nike SB που έγιναν ποτέ, έχει προστεθεί τεχνολογία Zoom και έχει εμφανιστεί σε πολλές συνεργασίες. Για τον εορτασμό της δεκαετούς επετείου του, κυκλοφόρησε μια Remastered Collection σε τέσσερα διαφορετικά στυλ: slip-on, velcro, low-top με κορδόνια και mid-top με κορδόνια, δείχνοντας για άλλη μια φορά την ευελιξία του. Ο Janoski έπεισε μάλιστα τη Nike να κυκλοφορήσει μερικά σχέδια RM χωρίς swoosh, επιτρέποντάς του τελικά να αποκτήσει το απόλυτο μινιμαλιστικό παπούτσι για σκέιτ που πάντα ήθελε.

Ο απλός σχεδιασμός του Janoski ξεπέρασε τα προηγούμενα μοντέλα skateboarding και έγινε μία από τις πιο επιτυχημένες σιλουέτες skateboarding της Nike. Συνδυάστηκε με μια τεράστια ποικιλία μοντέλων της Nike και γνώρισε αξιοσημείωτη δημοτικότητα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Όπως και ο ίδιος ο άνθρωπος, το Nike Janoski είναι ένα πραγματικό είδωλο τόσο της κοινότητας του skateboarding όσο και του ευρύτερου κόσμου.