Nike Air Max Plus

Air Max Plus

Το 1997, η Nike βρισκόταν εν μέσω μιας σημαντικής συνεργασίας με την Foot Locker. Ο στόχος ήταν να δημιουργηθεί ένα παπούτσι που θα διέθετε μια πρωτοποριακή τεχνολογία Air, αλλά ο έμπορος λιανικής δεν πείστηκε από περισσότερα από 15 προκαταρκτικά σχέδια της Nike. Εν τω μεταξύ, ένας νεαρός σχεδιαστής με το όνομα Sean McDowell βρισκόταν σε διακοπές στη Φλόριντα και απολάμβανε τις όμορφες παραλίες, τους φοίνικες που λικνίζονταν και τα απέραντα ηλιοβασιλέματα. Δεν μπορούσε να το ξέρει εκείνη τη στιγμή, αλλά αυτές οι απλές διακοπές θα αποτελούσαν σύντομα την έμπνευση για το Nike Air Max Plus - ένα μοναδικό σχέδιο που ενθουσίασε την Foot Locker.

Αφού επέστρεψε από τις διακοπές του, στον McDowell προσφέρθηκε δουλειά στη Nike και η πρώτη του αποστολή ήταν να εργαστεί πάνω στο Air Max Plus. Όταν ανακάλυψε ότι το σχέδιο ονομαζόταν Sky Air, από το όνομα του Joe Skyar - του ανθρώπου που είχε επινοήσει το σύστημα απορρόφησης Tuned Air του αθλητικού παπουτσιού - γέμισε έμπνευση. Αυτές οι απλές λέξεις του ξύπνησαν αναμνήσεις από την εποχή που ζούσε στη Φλόριντα και τον έφεραν πίσω στα σκίτσα που είχε σχεδιάσει με τα χρώματα που άλλαζαν στον ουρανό το σούρουπο και την απαλή κίνηση των φοινικόδεντρων στο αεράκι.

Ο McDowell μετέτρεψε τα σχέδιά του σε νέες ιδέες που παρουσιάστηκαν σε όλο το Air Max Plus. Ο εξωσκελετός TPU, για παράδειγμα, αντανακλούσε το σχήμα των φοινίκων της Φλόριντα, προσδίδοντας δομή και σταθερότητα στο επάνω μέρος. Το σχήμα αυτών των λεπτών λωρίδων θερμοπλαστικού ενημερώθηκε από την επιθυμία του McDowell να δώσει στον χρήστη μια ενδιαφέρουσα θέα του παπουτσιού από πάνω καθώς το φορούσε. Ως αποτέλεσμα, τις σχεδίασε έτσι ώστε να τεντώνονται στα πλαϊνά του και να καμπυλώνουν η μία γύρω από την άλλη αντί να συναντώνται σε μια ευθεία γραμμή κατά μήκος της κορυφής του ποδιού. Εκτός από το να σκεφτεί πώς θα μπορούσε να το αντιληφθεί ο χρήστης, σκέφτηκε επίσης πώς το αθλητικό παπούτσι θα μπορούσε να επηρεάσει την κοινότητα του τρεξίματος. Ως δρομέας ο ίδιος, βρήκε περίεργο το γεγονός ότι τα σύγχρονα παπούτσια τρεξίματος αντανακλούσαν το φως μόνο γύρω από τη φτέρνα, όταν ήταν συνήθης πρακτική να τρέχει κανείς με το πρόσωπο προς την κίνηση. Η λύση του ήταν να εισαγάγει ανακλαστικές μπάρες στο μπροστινό μέρος, από τα δάχτυλα των ποδιών μέχρι τη γλώσσα. Με λιγότερο από 340 γραμμάρια, ήταν επίσης εξαιρετικά ελαφρύ, ενώ άλλα χαρακτηριστικά ειδικά για το τρέξιμο, όπως οι αυλακώσεις flex στο μπροστινό μέρος του ποδιού και η εξωτερική σόλα επιδόσεων, φρόντιζαν να ξεχωρίζει το Plus ως δρομέας.

Κάτω από όλη αυτή την τεχνολογία τρεξίματος, όμως, κρυβόταν ένα κομμάτι τεχνολογίας που θα έφερνε στο Air Max Plus παγκόσμια φήμη - το Tuned Air. Αυτό το καινοτόμο σύστημα κατανέμει ομοιόμορφα την απορρόφηση σε όλο το μήκος του ποδιού μέσω της χρήσης των λεγόμενων ημισφαιρίων. Αυτές οι σκληρές δομές μισοφέγγαρου έκαναν το παπούτσι απίστευτα άνετο, κάτι που η Nike ήθελε ο McDowell να μεταδώσει στον κόσμο όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρα. Μια εβδομάδα μετά την έναρξη της εργασίας του, με την ιδέα να βρίσκεται σε καλό δρόμο, του είπαν να βρει το πλέον εμβληματικό εξαγωνικό λογότυπο Tn σε περίοπτη θέση στο σχέδιο. Αυτό το κομψό μικρό έμβλημα περιείχε το σήμα Tn Air και ένα μικροσκοπικό swoosh μέσα σε έναν κόκκινο κύκλο στην επάνω δεξιά γωνία. Ο McDowell πρόσθεσε ένα στη φτέρνα μαζί με ένα άλλο στη σόλα, κατευθύνοντας την προσοχή του χρήστη στην πρωτοποριακή τεχνολογία που σηματοδοτούσε. Μόνο στη φτέρνα και στο μπροστινό μέρος του πέλματος, αυτές οι τσέπες αέρα Tn άφησαν χώρο ενδιάμεσα για μια άλλη ιδέα του McDowell. Εδώ, τοποθέτησε ένα χαρακτηριστικό στέλεχος εμπνευσμένο από την ουρά μιας φάλαινας που αναδύεται από τη θάλασσα. Αυτό έδωσε στο χαρακτηριστικό ένα αντισυμβατικό σχήμα που το έκανε μία από τις πιο γοητευτικές πτυχές της εμφάνισης του αθλητικού παπουτσιού.

Με τα τεχνικά στοιχεία του Air Max Plus να έχουν διευθετηθεί, ήρθε η ώρα να αποφασίσουμε για τα χρώματά του. Σε έναν φόρο τιμής στις αποχρώσεις παλαιότερων σχεδίων της Nike, όπως το Nike Omega Flame με το οποίο είχε τρέξει ως παιδί και το Air Max 95 Neon, ο McDowell επέλεξε να χρησιμοποιήσει έντονες χρωματικές διαβαθμίσεις. Για άλλη μια φορά, θέλησε να αφηγηθεί μια ιστορία από εκείνες τις διακοπές στη Φλόριντα, αυτή τη φορά για τις μεταβαλλόμενες αποχρώσεις που είχε δει στον ουρανό καθώς μετακινούνταν από τη νύχτα στη μέρα. Αυτό το έκανε σε τρεις χρωματικές αποχρώσεις: το Sunset, το οποίο αντιπροσώπευε τα χρώματα των ωρών του λυκόφωτος, το Night Sky, ένα πολύ πιο σκούρο παπούτσι με πινελιές κόκκινου όπως τα αστέρια, και το Sunrise, του οποίου το εξωτερικό μετακινήθηκε από το ζεστό πορτοκαλί στο φωτεινό κίτρινο.

Με αυτόν τον τρόπο, ο σχεδιασμός του Nike Air Max Plus είχε ολοκληρωθεί, αλλά έπρεπε ακόμη να κατασκευαστεί. Αυτό το στάδιο αποδείχθηκε δύσκολο, καθώς όσοι ήταν επιφορτισμένοι με την παραγωγή των εξαρτημάτων αγωνίζονταν να κάνουν πραγματικότητα τις πρωτοποριακές ιδέες του McDowell. Αρχικά του είπαν ότι οι συγκολλήσεις TPU δεν μπορούσαν να παραχθούν. Μόλις άκουσε τα νέα, ανέλαβε να πετάξει μέχρι το εργοστάσιο όπου κατασκευάζονταν για να λύσει το πρόβλημα. Όλοι ανακουφίστηκαν όταν λειτούργησε η πρότασή του να χρησιμοποιηθούν τρεις μεμονωμένες συγκολλήσεις αντί για ένα ενιαίο κομμάτι. Στη συνέχεια, τον ενημέρωσαν ότι οι δυναμικές χρωματικές αποχρώσεις του δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν. Για άλλη μια φορά, ο ίδιος ο McDowell είχε την απάντηση, προτείνοντας μια τεχνική εξάχνωσης που περιλάμβανε την εκτύπωση του πιο ανοιχτού χρώματος πρώτα και μετά τη σταδιακή επικάλυψη των πιο σκούρων αποχρώσεων από πάνω. Η διαδικασία στέφθηκε με επιτυχία και το Air Max Plus ήταν τελικά έτοιμο να παρουσιαστεί στην ομάδα του Foot Locker.

Εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ που αποφάσισαν να παραλείψουν τις συνήθεις διαδικασίες δοκιμής προϊόντων, πηγαίνοντας το πρωτότυπο κατευθείαν στο πλησιέστερο κατάστημά τους, όπου και εκτέθηκε. Μέσα σε λίγα λεπτά, το μοναδικό αθλητικό παπούτσι είχε προσελκύσει πλήθος κόσμου που ήθελε να ανακαλύψει τα πάντα γι' αυτό. Η Foot Locker είχε την απάντησή της - αυτό ήταν το σχέδιο που περίμεναν.

Όταν το Air Max Plus κυκλοφόρησε το 1998, σημείωσε παγκόσμια επιτυχία. Στο Παρίσι, το σχέδιο ήταν πολύ δημοφιλές και ο κόσμος άρχισε να το αποκαλεί "le requin" (ο καρχαρίας) σε μια εναλλακτική ερμηνεία της ιδέας του McDowell για το στέλεχος. Αλλού, πήρε το απλό παρατσούκλι "Tn" χάρη στην πρόταση της Nike να συμπεριλάβει το αξέχαστο λογότυπο στο αθλητικό παπούτσι. Η δημοτικότητά του είδε το Plus να φοριέται στους δρόμους του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, συγκεντρώνοντας ακόμα και οπαδούς στον κόσμο της μόδας. Ήταν πραγματικά ένα παπούτσι με παγκόσμια φήμη.

Η ικανότητα του McDowell να σκέφτεται έξω από το κουτί τον οδήγησε στο να σπάσει πολλές σχεδιαστικές συμβάσεις της δεκαετίας του '90 με το Nike Air Max Plus. Οι καινοτομίες του του προσέδωσαν τεχνική επάρκεια και μια συναρπαστική αισθητική που άρεσε στους οπαδούς των αθλητικών παπουτσιών σε όλο τον κόσμο. Στις δεκαετίες που μεσολάβησαν από την κυκλοφορία του, αυτό το αξιοσημείωτο παπούτσι επανασχεδιάστηκε σε αμέτρητους χρωματισμούς, εξασφαλίζοντας τη θέση του ως ένα από τα πιο σημαντικά sneakers στην ιστορία της Nike.