Nike Air Max 90

Air Max 90

Ήταν το 1990 και η Nike επωφελούνταν από την επιτυχία των πρώτων κυκλοφοριών Air Max: Το αξέχαστο Air Max 1 του 1987 και το επόμενο, το Air Max II (ή Air Max Light). Αυτά τα σχέδια είχαν φέρει τρία χρόνια ανάπτυξης, αλλά με τη νέα δεκαετία, ήταν καιρός για τη μάρκα να εξελίξει την εκκολαπτόμενη σειρά Air Max για άλλη μια φορά. Όπως και με το Air Max 1 πριν από αυτό, αυτό θα οδηγούσε στη δημιουργία ενός άλλου αθλητικού παπουτσιού που θα καθόριζε την εποχή, αυτή τη φορά με τη μορφή του Nike Air Max 90.

Αρχικά κυκλοφόρησε ως Air Max III το 1990, το Air Max 90 έγινε το πρώτο που πήρε το όνομά του από το έτος κυκλοφορίας του, όταν επανακυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Το γεγονός ότι μπόρεσε να επανέλθει με επιτυχία ως ρετρό σχέδιο περισσότερο από μια δεκαετία μετά την κυκλοφορία του οφείλεται στο δημιουργικό όραμα του σχεδιαστή του, του μοναδικού Tinker Hatfield. Αναλαμβάνοντας να προωθήσει τη σειρά Air Max τόσο σε επίπεδο λειτουργίας όσο και σε επίπεδο στυλ, ο Hatfield εξόπλισε το Nike Air Max 90 με ορισμένες από τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες, πολλές από τις οποίες είχαν πρωτοπορήσει οι προκάτοχοί του, ενώ παράλληλα το στόλισε με μια ιδιαίτερα χαρακτηριστική αισθητική που το έκανε προϊόν της εποχής του. Πρόσθεσε την τεχνολογία ενδιάμεσης σόλας από αφρό Phylon, η οποία, όπως είχε δείξει το Light, ήταν λιγότερο βαριά από την πολυουρεθάνη του αρχικού Air Max, μαζί με ένα επάνω μέρος από πλέγμα μικροϊνών και δέρμα για βελτιωμένη αναπνοή, καθώς και σταθερή ανθεκτικότητα. Μοντέρνα πάνελ TPU, παρόμοια με εκείνα του προηγούμενου σχεδίου, εμφανίστηκαν σε όλο το επάνω μέρος και τη φτέρνα, με τη διαμορφωμένη, σχιστοειδή εμφάνισή τους να μιμείται τα αεροδυναμικά πτερύγια κομψών supercars όπως η Ferrari Testarossa για να προσθέσουν στη σύγχρονη αίσθηση του παπουτσιού.

Όπως και στις προηγούμενες εκδόσεις Air Max, η μονάδα Air στη φτέρνα ήταν βασικό χαρακτηριστικό του σχεδιασμού. Ενώ το διαφανές παράθυρο στο Air Max 1 είχε επιδιώξει να αναδείξει την τεχνική πρόοδο της μάρκας, η ενισχυμένη μονάδα αέρα του Nike Air Max 90 ξεχώριζε για άλλους λόγους. Το μεγάλο, κασσιτελικό πάνελ TPU που την περιέβαλλε λειτούργησε ως ένα τολμηρό παράθυρο, δίνοντας στο Air Max 90 τον δικό του μοναδικό χαρακτήρα και αποτελώντας σήμα κατατεθέν της εμφάνισής του. Εκτός από το μέγεθος που τραβούσε την προσοχή, το κομμάτι του θερμοπλαστικού μπορούσε να διακοσμηθεί με μαγευτικά χρώματα για να αναδείξει τη μονάδα Air και ο Hatfield έσπευσε να τη φωτίσει με έναν πραγματικά εντυπωσιακό τόνο. Το μοντέλο της έκδοσης διέθετε μια σχεδόν φθορίζουσα απόχρωση πορτοκαλί κόκκινου χρώματος, η οποία αρχικά ονομάστηκε Hyvent Orange, αλλά αργότερα έγινε γνωστή ως "Infrared". Εκτός από θεμελιώδης για την αρχική επιτυχία του Air Max 90, έγινε συνώνυμο της σιλουέτας, ενώ πολλοί το χρησιμοποίησαν ως παρατσούκλι του παπουτσιού. Ο ζωηρός κόκκινος τόνος έριξε το βάρος στο μεγαλύτερο αερόσακο στη φτέρνα, κάτι που η Nike ήθελε να τονίσει σε όσους αναζητούσαν αυξημένη αντικραδασμική προστασία και υποστήριξη. Εμφανίστηκε επίσης στο χαρακτηριστικό μενταγιόν της φτέρνας του AM90, λειτουργώντας ως ένα τολμηρό φόντο για να τονίσει το σήμα Nike Air που είναι ανάγλυφο στην κορυφή του. Στα χρόνια που μεσολάβησαν από την κυκλοφορία του πρωτότυπου, πολλά διαφορετικά χρώματα έχουν εφαρμοστεί σε αυτά τα στοιχεία TPU, συμπεριλαμβανομένης της δημοφιλούς απόχρωσης του πράσινου λάιμ της Nike που ονομάζεται Volt. Ωστόσο, η ένταση της υπέρυθρης απόχρωσης έχει φροντίσει να παραμείνει ένας κλασικός χρωματισμός μέχρι σήμερα.

Παρά την αξέχαστη αισθητική του lifestyle, το Air Max 90 σχεδιάστηκε στην πραγματικότητα ως παπούτσι για τρέξιμο. Το αθλητικό του διαμέτρημα εξασφαλιζόταν από την απορρόφηση της ογκώδους μονάδας Air στη φτέρνα, την υποστηρικτική ενδιάμεση σόλα από παχύ αφρό, η οποία παρείχε προστασία από τις κρούσεις, και την επένδυση στον ψηλό αστράγαλο, τη γλώσσα και το κολάρο, που προσέφεραν άφθονη στήριξη γύρω από το πόδι. Ενώ ήταν σαφώς ένα πρώτης τάξεως κομμάτι εξοπλισμού επιδόσεων, το AM90 ήταν κάτι πολύ περισσότερο, αντικατοπτρίζοντας μια αλλαγή παραδείγματος στη γλώσσα της σχεδιαστικής προσέγγισης της Nike.

Εκτός από την πρακτική του λειτουργικότητα και τη σαγηνευτική χρήση του χρώματος, είχε ένα αρμονικό, ρέον στυλ που δημιουργούσε ο τρόπος με τον οποίο η ενδιάμεση σόλα συγχωνευόταν με το διευρυμένο προστατευτικό λάσπης, το οποίο εκτεινόταν προς τα πάνω για να ακουμπήσει στο swoosh. Αυτό κέρδισε τους οπαδούς του Nike Air Max 90 από κάθε είδους περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένης της κουλτούρας των κλαμπ που άνθισε στις αρχές της δεκαετίας του '90. Αυτή η κίνηση υψηλής έντασης έφερε μαζί της την ανάγκη για άνετα, κομψά αθλητικά παπούτσια που ήταν επίσης αρκετά ανθεκτικά ώστε να αντέχουν στις κακουχίες της πίστας, ένας ρόλος που ταίριαζε απόλυτα στο Air Max 90. Εν τω μεταξύ, στο Λονδίνο και το Παρίσι, όσοι ανήκαν στην underground hip-hop σκηνή θαύμαζαν το παπούτσι για την τραχύτητά του, και Βρετανοί καλλιτέχνες του grime, όπως ο Dizzee Rascal, συνέβαλαν στη διάδοση του αθλητικού παπουτσιού κατά τη δεκαετία του 2000. Στα χρόνια που ακολούθησαν, συνέχισε να επιδεικνύει την ικανότητα να απευθύνεται σε ανθρώπους από διάφορες κουλτούρες και υποκουλτούρες, φέρνοντάς του φήμη και επιτυχία σε όλο τον κόσμο.

Το ξεχωριστό στυλ και η κοινωνική προσαρμοστικότητα του Nike Air Max 90 το έχουν καταστήσει ένα από τα πιο ευρέως αναγνωρισμένα και πλήρως αποδεκτά αθλητικά παπούτσια που έχει δημιουργήσει ποτέ η Nike και ένα από τα πιο επιτυχημένα της σειράς Air Max. Τα εξαιρετικά επίπεδα άνεσης και υποστήριξης του έδωσαν μια ξεχωριστή φήμη, ενώ η χαρακτηριστική χρήση των ζωηρών χρωμάτων του έκανε το Air Max 90 με την τεράστια επιρροή του ένα πολιτιστικό είδωλο που συνεχίζει να συγκεντρώνει νέους θαυμαστές μέχρι σήμερα.