Nike Dunk

Dunk

Στα μέσα της δεκαετίας του '80, παράλληλα με τη δουλειά του στο Air Jordan I, ο σχεδιαστής Peter Moore ανέλαβε ένα έργο με τίτλο "College Color High". Ήταν μέρος του προγράμματος "College Colors" της Nike, μέσω του οποίου συνεργαζόταν επίσημα με ομάδες της κατηγορίας I του πρωταθλήματος μπάσκετ της Εθνικής Αθλητικής Ένωσης Κολεγίων για να παρέχει στους παίκτες παπούτσια για να προπονούνται και να αγωνίζονται. Θέλοντας να αξιοποιήσει την αναπτυσσόμενη σκηνή του κολεγιακού μπάσκετ της εποχής, η Nike ήθελε να κάνει εντύπωση. Ο Μουρ και η ομάδα του ξεκίνησαν να δημιουργούν έναν προπονητή που θα ενίσχυε την απόδοση των παικτών, ενώ παράλληλα θα απευθυνόταν στην αυξανόμενη οπαδική βάση του αθλήματος. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία του Nike Dunk- μια αξιοσημείωτη ιστορία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Το Dunk κυκλοφόρησε λίγο καιρό μετά το Air Jordan I, το 1985, και πήρε το όνομά του από το διάσημο σουτ μπάσκετ "dunk", το οποίο είχε διαδοθεί 40 χρόνια νωρίτερα από τον χρυσό ολυμπιονίκη Bob Kurland. Μέχρι τη δεκαετία του '80, το "slam dunk" είχε γίνει αναπόσπαστο μέρος του αθλήματος, καθιστώντας το Dunk ένα εξαιρετικό όνομα για το παπούτσι. Η Nike επέλεξε να το λανσάρει στους τελικούς του Final Four των κολεγίων - ένα γεγονός που προκάλεσε απίστευτη συγκίνηση και ενθουσιασμό. Στην πραγματικότητα, το πάθος που επέδειξαν οι παίκτες που συμμετείχαν σε αυτό το τουρνουά αποτέλεσε μέρος της έμπνευσης για το σχεδιασμό του Dunk. Τότε, τα περισσότερα παπούτσια μπάσκετ έβγαιναν σε συμπαγή μπλοκ χρώματος, συχνά ολόλευκα, αλλά η Nike αποφάσισε να παρεκκλίνει από αυτή την κοινή πρακτική δημιουργώντας επτά διαφορετικές διχρωμίες που κυκλοφόρησαν στα χρώματα κάθε ομάδας. Ήταν μια έξυπνη κίνηση. Όχι μόνο προσέφερε στους οπαδούς ένα αθλητικό παπούτσι με ελκυστική αισθητική, αλλά τους επέτρεψε επίσης να επιδείξουν την αφοσίωσή τους σε ένα συγκεκριμένο κολέγιο και τη σχετική ομάδα. Γνωρίζοντας ότι είχε βρει κάτι καλό, η Nike προχώρησε στην υλοποίηση της ιδέας, κυκλοφορώντας το Dunk με το αξέχαστο σλόγκαν "Be True to Your School".

Σχεδιαστικά, το Nike Dunk συγκέντρωσε τρεις προηγούμενες σιλουέτες της Nike - το Jordan 1, το Terminator και το Legend. Ενώ το γενικό σχήμα του αθλητικού παπουτσιού βασίστηκε στο Legend, τα άλλα δύο παπούτσια ενέπνευσαν την εμφάνιση του επάνω μέρους, με τις ραμμένες δερμάτινες επικαλύψεις και το διάτρητο κουτί των δαχτύλων. Από κάτω, διέθετε σφηνοειδή ενδιάμεση σόλα με ομόκεντρη εξωτερική σόλα από κόμμι, η οποία προσέφερε στους παίκτες σταθερότητα καθώς περιστρέφονταν στο γήπεδο. Η εμφάνιση ολοκληρώθηκε με έναν παραγεμισμένο αστράγαλο και γλώσσα μαζί με αντισυμβατικές θέσεις για τα κορδόνια. Αυτές ήταν οι τελευταίες εξελίξεις στην τεχνολογία επιδόσεων εκείνη την εποχή, προσθέτοντας πρακτική αξία στη μοντέρνα αισθητική του εξωτερικού χρώματος. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι ήταν δημοφιλές στην εποχή του ως παπούτσι μπάσκετ, καθώς περνούσαν τα χρόνια, κυκλοφόρησαν πιο τεχνολογικά προηγμένα μοντέλα της Nike, εκτοπίζοντας τελικά το Dunk από το γήπεδο.

Στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90, καθώς η δημοτικότητα του παπουτσιού έπεφτε, έγινε πιο προσιτό, παραμένοντας στο παρασκήνιο αλλά χωρίς ποτέ να εξαφανιστεί εντελώς. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Nike έκανε μερικές απλές αλλαγές στο Dunk, δίνοντάς του μια ελαφριά νάιλον γλώσσα και ένα χαμηλότερο κολάρο. Αυτές οι αναβαθμίσεις, σε συνδυασμό με τη λεπτή, επίπεδη, πιασάρικη σόλα του, τη στήριξη στον αστράγαλο και τη σκληρή δερμάτινη κατασκευή του, έτυχε να το κάνουν ιδανικό για την αναδυόμενη υποκουλτούρα του σκέιτ. Καθώς το Dunk έγινε λιγότερο διαδεδομένο στα μέσα και τέλη της δεκαετίας του '90, περισσότεροι skaters υιοθέτησαν το άλλοτε δημοφιλές παπούτσι μπάσκετ, βρίσκοντας το μια πρακτική και προσιτή επιλογή.

Η Nike είχε ήδη προσπαθήσει να απευθυνθεί στον κόσμο του σκέιτινγκ, επιτυγχάνοντας περιορισμένη επιτυχία, αλλά καθώς έγινε σαφές ότι το Dunk ήταν μια κοινή επιλογή στην κοινότητα, η μάρκα επανέφερε το αρχικό Nike Dunk το 1998, 10 χρόνια μετά την απόσυρσή του από τη γραμμή παραγωγής. Σύντομα, το Dunk άρχισε να κάνει comeback σε διάφορα μέρη του κόσμου. Το 1999 ήρθε το Dunk Low Pro B στην Καλιφόρνια και το Dunk Low CO.JP στην Ιαπωνία. Αυτές οι low-top κυκλοφορίες αγκάλιασαν την επιθυμία της σκηνής για αυτοέκφραση μέσω μοναδικών προσαρμογών, με πειραματικά χρώματα, σχέδια που τραβούν την προσοχή και νέες υφές, μαζί με επιπλέον ενίσχυση για προστασία. Άρχισαν επίσης να εμφανίζονται συνεργασίες - η συνεργασία του 2001 με τη Stussy είχε ιδιαίτερα καλή αποδοχή. Καθώς οι οπαδοί των αθλητικών παπουτσιών αντιλήφθηκαν την τάση, ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να ταξιδέψουν στην Ιαπωνία για να προμηθευτούν το Low CO.JP.

Το 2002, η Nike δημιούργησε μια ειδική υποδιεύθυνση skateboarding, τη Nike SB, με τον Sandy Bodecker να αναλαμβάνει τη διεύθυνσή της. Έχοντας πλήρη επίγνωση της πανταχού παρούσας παρουσίας του Dunk στη σκηνή του skate, ο Bodecker ξεκίνησε να δημιουργήσει ένα Dunk ειδικά για το skate που θα εξυπηρετούσε πραγματικά την κοινότητα. Μαθαίνοντας από τις προηγούμενες προσπάθειες της μάρκας να φτιάξει ένα παπούτσι για σκέιτ, αποφάσισε να συμβουλευτεί τους ανθρώπους που ελπίζει ότι θα επέλεγαν να φορέσουν το σχέδιό του: τους ίδιους τους σκέιτερ. Διαμόρφωσε ένα δείγμα με βάση το Dunk Low Pro B και το παρουσίασε σε skaters και ιδιοκτήτες καταστημάτων skate, ακούγοντας προσεκτικά τα σχόλιά τους, ώστε το αθλητικό παπούτσι να προσαρμοστεί σε κάτι που θα ήθελαν να φορέσουν.

Η σκληρή δουλειά του Bodecker κορυφώθηκε με την παρουσίαση του Nike SB Dunk το 2002. Ο σχεδιασμός του, που ήταν πιο προσανατολισμένος στους skaters, περιλάμβανε μια πιο ογκώδη γλώσσα, επιπλέον επένδυση και την τεχνολογία Zoom Air της Nike στη σόλα για να παρέχει υψηλής ποιότητας αντικραδασμική προστασία. Για να βεβαιωθεί ότι το αθλητικό παπούτσι απευθυνόταν στην κοινότητα των skaters, η Nike συνεργάστηκε με τέσσερις skaters - τους Danny Supa, Gino Ianucci, Richard Mulder και Reese Forbes. Στον καθένα δόθηκε ο δικός του χαρακτηριστικός χρωματισμός, με τη σειρά να είναι γνωστή ως σειρά "Colors By". Διανεμήθηκαν μόνο σε 12 προσεκτικά επιλεγμένα τοπικά καταστήματα skate σε περιορισμένο αριθμό, μια κίνηση που βοήθησε τα καταστήματα να ανθίσουν, αποδεικνύοντας έτσι τη δέσμευση της Nike στη σκηνή και κερδίζοντας την εμπιστοσύνη αυτής της στενής κοινότητας.

Εν τω μεταξύ, η Nike είχε επίσης αρχίσει να εκμεταλλεύεται τη δύναμη των συνεργασιών για να δημιουργήσει διαφημιστική εκστρατεία για το νέο σχέδιο. Ενώ οι συνεργασίες με δημοφιλείς skaters έκαναν θαύματα, ήταν η συνεργασία της μάρκας με το κατάστημα skate της Νέας Υόρκης Supreme που οδήγησε πραγματικά το SB Dunk προς τα εμπρός. Η αποκλειστική κυκλοφορία αποδείχθηκε μεγάλη επιτυχία και οδήγησε σε περαιτέρω συνεργασίες με καταστήματα skate μέσα στη δεκαετία του 2000. Μία από αυτές ήταν το SB Dunk Low Pro x Staple Pigeon - ένα παπούτσι που ήταν τόσο επιθυμητό όταν κυκλοφόρησε το 2005, ώστε τεράστια πλήθη συγκεντρώθηκαν έξω από την μπουτίκ Reed Space του δημιουργού Jeff Staple στο Μανχάταν για να αποκτήσουν ένα ζευγάρι. Αυτό τράβηξε αρκετή προσοχή ώστε να φτάσει στις βραδινές ειδήσεις, δίνοντας σε αυτό το διάσημο αθλητικό παπούτσι ακόμα μεγαλύτερη δημοσιότητα.

Αν και η δημοτικότητα του Dunk έχει κυμανθεί στα χρόνια που ακολούθησαν, δεν έχει εξαφανιστεί ποτέ. Περισσότερα από 35 χρόνια αφότου κόσμησε τα γήπεδα των κολεγιακών πρωταθλημάτων μπάσκετ, αυτό το διαχρονικό μοντέλο εξακολουθεί να είναι ισχυρό χάρη στις επανακυκλοφορίες και τις συνεργασίες, όπως αυτές με την Off-White και τον Travis Scott. Κάθε σχέδιο Nike Dunk έχει τη δική του ιστορία, είτε αυτή συνδέεται με το μπάσκετ, το σκέιτ ή τη μόδα. Με τόσες πολλές διαφορετικές επαναλήψεις, μερικά έχουν γίνει σαν σπάνια έργα τέχνης και όχι σαν αθλητικά παπούτσια. Βασικά, ωστόσο, το Dunk παραμένει ένα ταπεινό παπούτσι της Nike με απίστευτα ευρεία απήχηση και σταθερή θέση στην ιστορία των sneakers.