Nike Air Max 95

Air Max 95

Στις αρχές της δεκαετίας του '90, η ανερχόμενη φήμη του Michael Jordan έκανε τα αθλητικά παπούτσια μπάσκετ της Nike εξαιρετικά δημοφιλή. Με το μπάσκετ να πηγαίνει καλά, η Nike εστίασε την προσοχή της στην ανανέωση των τραξιματικών παπουτσιών της. Με στόχο να αποκτήσουν μια νέα προοπτική στον σχεδιασμό, έφεραν τον σχεδιαστή παπουτσιών Sergio Lozano, ο οποίος εργαζόταν για τέσσερα χρόνια σε διάφορα έργα αθλητισμού και ACG. Η Nike ήθελε να φτιάξει ένα παπούτσι που να προσφέρει κάτι εντελώς πρωτότυπο. Αυτή η μεγάλη φιλοδοξία οδήγησε στη δημιουργία του Nike Air Max 95.

Το 95 οδήγησε τη γνωστή γραμμή Air Max σε μια τολμηρή δημιουργική κατεύθυνση που εμπνεύστηκε από τα πιο απίθανα πράγματα·  τον βροχερό καιρό του Όρεγκον. Καθώς ο Lozano περιεργαζόταν τη λίμνη στην πανεπιστημιούπολη των Παγκόσμιων Κεντρικών Γραφείων της Nike στο Μπίβερτον του Όρεγκον, κοίταξε πέρα από τα δέντρα στην απέναντι όχθη. Με τη βροχή να πέφτει, άρχισε να φαντάζεται τη γη να διαβρώνεται. Τότε, του ήρθε η ιδέα: τι θα γινόταν αν το ιδανικό παπούτσι ήταν θαμμένο στη γη και αποκαλυπτόταν σταδιακά, καθώς η βροχή απομάκρυνε από πάνω του τη λάσπη;

Ο Lozano παρήγαγε ένα γρήγορο σκίτσο βασισμένο σε αυτήν την ιδέα. Έδειξε ένα πολυεπίπεδο παπούτσι που θα διαμόρφωνε την αισθητική του Air Max 95, το οποίο είχε ομοιότητες με τους κυματιστούς ραβδωτούς σχηματισμούς από τα χιλιάδες χρόνια διάβρωσης στις βραχώδεις όψεις του Grand Canyon. Αυτή η αρχική ιδέα θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση του πρώτου Nike Air Max 95, που κυκλοφόρησε σε απόχρωση Neon. Διέθετε μια σειρά από γκρίζες επικαλύψεις, παρόμοιες με εκείνες στο αρχικό σχέδιο, που ξεθώριαζαν από το σκουρόχρωμο κάτω μέρος έως το πιο φωτεινό επάνω μέρος. Μαζί με την εισαγωγή της αντισυμβατικής μαύρης ενδιάμεσης σόλας, αυτή η χρωματική διαβάθμιση έκρυβε σημάδια λάσπης και γενικής φθοράς. Αυτές οι σκούρες αποχρώσεις αντισταθμίστηκαν από την προσθήκη της φωτεινής χαρακτηριστικής απόχρωσης Volt της Nike. Αυτός ο ζωηρός κιτρινοπράσινος τόνος ήταν μια αναφορά στο αγωνιστικό κιτ της, το οποίο έκτοτε χρησιμοποιείται ως ένας χρωματικός συνδυασμός που κληροδοτήθηκε σε πολλά άλλα σχέδια της Nike.

Παρόλο που ο Lozano κατασκεύασε το Air Max 95 ως τρεξιματικό παπούτσι πρώτα απ' όλα, επεδίωξε, επίσης, να αντικατοπτρίσει την ανθρώπινη ανατομία στον σχεδιασμό του. Οι επικαλύψεις στο επάνω μέρος αναπαριστούσαν μυϊκές ζώνες, οι νάιλον οπές των κορδονιών εκτείνονταν έξω από τις κάθετες λωρίδες στο πλάι του παπουτσιού και λειτουργούσαν ως θώρακας, ενώ η ενδιάμεση σόλα και η φτέρνα ήταν οι σπόνδυλοι.

Το Nike Air Max 95 βοήθησε περαιτέρω τους δρομείς, παρέχοντας διχτυωτό ύφασμα για καλύτερο αερισμό πάνω από το κάλυμμα των κορδονιών, παράλληλα με την πρώτη ορατή μονάδα αέρα στο μπροστινό μέρος του παπουτσιού η οποία εξασφάλιζε αυξημένη αντικραδασμική προστασία κατά μήκος του ποδιού. Στη συνέχεια, προστέθηκαν τα αντανακλαστικά στοιχεία 3M Scotchlite στο επάνω μέρος, για επιπλέον στυλ και αυξημένη ορατότητα. Ο Lozano είχε τόση αυτοπεποίθηση για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της τεχνολογίας Air Max της Nike και τη δύναμη της αισθητικής του AM95 που άφησε το εμβληματικό swoosh του παπουτσιού στην πρωτότυπη σχεδιαστική του φάση. Εισήχθη εκ νέου μετά την αρχική ανατροφοδότηση της Nike, με τη μορφή ενός μικρού swoosh τοποθετημένου στο πίσω μέρος της εξωτερικής πλευράς, με στόχο το κύριο επάνω μέρος να παραμείνει περιποιημένο και κομψό.

Πολιτισμικά, η τολμηρή αισθητική του 95' ήταν επιτυχής. Κατά την κυκλοφορία του το 1995, το παπούτσι είχε επαναστατικό χαρακτήρα και ήταν ενάντια στην ισχύουσα κατάσταση, γεγονός που το κατέστησε ένα αγαπημένο προϊόν στην κουλτούρα της νεολαίας. Εξαιρετικά δημοφιλές σε όλη την Ευρώπη, την Αυστραλία και την Ιαπωνία, υιοθετήθηκε επίσης από γνωστούς μουσικούς καλλιτέχνες στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Air Max 95 συνδύασε τον πρωτοποριακό σχεδιασμό με την άριστη απόδοση για να καθιερώσει τη Nike ως καινοτόμα στη βιομηχανία του παπουτσιού κατά τη δεκαετία του '90, φέρνοντας στο ένδοξο μέλλον της τη συνεχή πρωτοπορία.