Jordan 1

Air Jordan 1

Το 1984, ο Μάικλ Τζόρνταν μπήκε στο ντραφτ του ΝΒΑ ως νεαρός 21 ετών. Μετά από μια επιτυχημένη καριέρα στο κολέγιο, όπου είχε λάβει πολλές διακρίσεις και βραβεία, οι προσδοκίες ήταν υψηλές και ο Τζόρνταν υπέγραψε συμβόλαιο με τους Chicago Bulls ως τρίτη επιλογή. Ωστόσο, κανείς δεν γνώριζε πόσο αστρονομικά επιτυχημένη θα ήταν η καριέρα του. Δηλαδή, κανείς εκτός από κάποιους προνοητικούς υπαλλήλους της Nike, με πιο χαρακτηριστικό το στέλεχος αθλητικού μάρκετινγκ Sonny Vaccaro. Η ακλόνητη πίστη του στις ικανότητες του Τζόρνταν οδήγησε την εταιρεία να βάλει τα πάντα για να εξασφαλίσει μια συμφωνία χορηγίας με τον ταλαντούχο νεαρό. Αυτή η αποφασιστικότητα οδήγησε σε μια απίστευτη συνεργασία που τελικά έγινε η δική της μάρκα και εξακολουθεί να προσελκύει μάζες οπαδών μέχρι σήμερα. Η ιστορική συνεργασία ξεκίνησε με ένα πολύ ιδιαίτερο παπούτσι - το Air Jordan 1.

Η πορεία προς τη δημιουργία του πρώτου Air Jordan δεν ήταν απλή. Καθώς ξεκινούσε η προετοιμασία για τη σεζόν 1984-85 του NBA, οι κορυφαίες μάρκες παπουτσιών μπάσκετ της χώρας ήθελαν όλες να υπογράψουν με τον Τζόρνταν. Ήταν ξεκάθαρο ότι επρόκειτο να γίνει ένας εξαιρετικός παίκτης και η Nike αντιμετώπιζε σκληρό ανταγωνισμό από τις αντίπαλες εταιρείες Converse, τα παπούτσια της οποίας ο Τζόρνταν είχε φορέσει καθ' όλη τη διάρκεια της κολεγιακής του καριέρας, και adidas, η οποία ήταν μια μοντέρνα μάρκα στον κόσμο του μπάσκετ εκείνη την εποχή. Παρ' όλα αυτά, το προσωπικό του προβληματικού τμήματος μπάσκετ της Nike εργάστηκε ακούραστα για να πείσει τον Τζόρνταν να πάει μαζί τους, επικοινωνώντας ακόμη και με τους γονείς του παίκτη προκειμένου να εξασφαλίσει μια συνάντηση μαζί του στα γραφεία της μάρκας στο Όρεγκον. Τελικά, αφού άκουσε το τολμηρό σχέδιο της Nike να χτίσει μια ολόκληρη μάρκα γύρω από τον μελλοντικό σταρ και με την υπόσχεση για δικαιώματα από κάθε πώληση, πέρα από τα 500.000 δολάρια ετησίως που θα έπαιρνε για τη συνεργασία, δύο πράγματα που καμία άλλη εταιρεία δεν του είχε προσφέρει, ο Τζόρνταν υπέγραψε στη διακεκομμένη γραμμή.

Με τη συμφωνία να έχει συμφωνηθεί, η Nike μπορούσε να πιάσει δουλειά βελτιώνοντας το πρωτότυπο που είχε δείξει στον Τζόρνταν κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους. Ήθελε κάτι διαφορετικό και συναρπαστικό με μια σημαντική σχεδιαστική προσαρμογή - μια λεπτότερη σόλα. Ο Peter C. Moore, δημιουργικός διευθυντής στο τιμόνι του προγράμματος Jordan, ήταν στην ευχάριστη θέση να τον εξυπηρετήσει. Αντλώντας έμπνευση από προηγούμενα σχέδια της Nike, όπως το Dunk, το Air Force 1, το Vandal και το Air Ship, τα οποία φορούσε ο Τζόρνταν όσο περίμενε να ολοκληρωθεί το μοντέλο που είχε την υπογραφή του, δημιούργησε ένα διαχρονικό παπούτσι. Είχε ανθεκτική αλλά λεπτή σόλα από καουτσούκ, λεπτή, διάτρητη μύτη και ρέοντα αστράγαλο, καθιστώντας το ταυτόχρονα σταθερό, προστατευτικό και άνετο. Είχε επίσης μια σαγηνευτική αισθητική και το δικό του μοναδικό λογότυπο, που επίσης σχεδιάστηκε από τον Moore. Η ιστορία λοιπόν λέει ότι ο εκκεντρικός σχεδιαστής βρισκόταν σε πτήση επιστροφής μετά από μια συνάντηση με τον ατζέντη του Jordan, David Falk, όταν είδε μια αεροσυνοδό να δίνει μια καρφίτσα σε ένα παιδί. Είχε ένα σύνολο φτερών που του τράβηξε την προσοχή. Κατά τη διάρκεια της πτήσης, σχεδίασε ένα έμβλημα σε μια χαρτοπετσέτα που απεικόνιζε ένα παρόμοιο ζευγάρι φτερών να αναδύεται από τις δύο πλευρές μιας μπάλας μπάσκετ. Ήταν το τέλειο λογότυπο, που λειτουργούσε ως μεταφορά για το άθλημα του Τζόρνταν, καθώς και για την αλλόκοτη ικανότητά του να αιωρείται στον αέρα, ενώ παράλληλα αντιπροσώπευε την τεχνολογία απορρόφησης Air της Nike. Παράλληλα με αυτό το χαρακτηριστικό λογότυπο, ο Moore έδωσε στο παπούτσι έντονο χρωματικό μπλοκάρισμα που το έκανε να ξεχωρίζει. Ο συνδυασμός κόκκινου και μαύρου φαινόταν υπέροχος, αλλά ήταν επίσης εντελώς διαφορετικός από κάθε άλλο παπούτσι μπάσκετ που έβλεπε κανείς στα γήπεδα του NBA εκείνη την εποχή. Υπήρχε ένας πολύ καλός λόγος γι' αυτό - έσπασε τον κανόνα του 51% του πρωταθλήματος. Αυτός όριζε ότι οι παίκτες μπορούσαν να φορούν μόνο παπούτσια που ήταν τουλάχιστον κατά 51% λευκά και σήμαινε ότι τα περισσότερα από αυτά που φορέθηκαν στο ΝΒΑ προέρχονταν από αυτόν τον απλό τόνο και ένα άλλο χρώμα.

Παρόλο που ο Τζόρνταν φέρεται να μην ήταν ενθουσιασμένος με το σχέδιο όταν το είδε για πρώτη φορά, το παπούτσι τον κέρδισε και τελικά το συμπάθησε. Ωστόσο, όταν άρχισε να παίζει για πρώτη φορά για τους Chicago Bulls, του δόθηκε ένα διαφορετικό ζευγάρι για να φορέσει, καθώς τα νέα του Air Jordan δεν ήταν ακόμα έτοιμα. Το άλλο παπούτσι ήταν το παρόμοιο Nike Air Ship, το οποίο, το σημαντικότερο, είχε τα ίδια χρώματα με το επερχόμενο Jordan 1. Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα προετοιμασίας εναντίον των Knicks στις 18 Οκτωβρίου 1984, ο Jordan προκάλεσε αναστάτωση όταν μπήκε στο γήπεδο με ένα ζευγάρι Air Ship που παραβίαζε τους κανόνες. Τα στελέχη του ΝΒΑ δεν χάρηκαν που παραβιάστηκαν οι κανόνες τους, οπότε έστειλαν επιστολή στον τότε αντιπρόεδρο της Nike, Rob Strasser, απαγορεύοντας συγκεκριμένα τη χρήση των κόκκινων και μαύρων παπουτσιών που φορούσε εκείνη την ημέρα. Φημολογείται ότι η λίγκα τον απείλησε με πρόστιμο 5.000 δολαρίων ανά αγώνα για όσο διάστημα συνέχιζε να φοράει τα παπούτσια, αλλά δεν είναι σαφές πόσο από αυτό χρειάστηκε ποτέ να πληρώσει.

Παρόλο που τον είδαν να τα φοράει και πάλι κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού Dunk το 1985, η Nike ενσωμάτωσε τελικά περισσότερο λευκό στο σχέδιο, ώστε ο Τζόρνταν να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το παπούτσι ανενόχλητος. Παρ' όλα αυτά, η έξυπνη ομάδα μάρκετινγκ της μάρκας είδε μια μεγάλη ευκαιρία στην απαγόρευση και ξεκίνησε να φτιάχνει ένα θρυλικό πλέον τηλεοπτικό διαφημιστικό σποτ. Σε αυτό, ο Μάικλ Τζόρνταν απλά στεκόταν εκεί αναπηδώντας μια μπάλα του μπάσκετ πάνω-κάτω, ενώ η κάμερα έτρεχε προς τα κάτω, προς τα παπούτσια του. Μια φωνή εξηγούσε ότι το επαναστατικό νέο παπούτσι μπάσκετ της Nike είχε απορριφθεί από το NBA. Συνέχισε τονίζοντας το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να εμποδίσουν τον κόσμο να αγοράσει το παπούτσι, απευθυνόμενος έτσι στην επαναστατική στάση των οπαδών του μπάσκετ σε όλη τη χώρα, πολλοί από τους οποίους άρχισαν να το αποκαλούν "απαγορευμένο" χρώμα. Παρά το γεγονός ότι ο προπονητής που φορούσε ο Τζόρνταν δεν ήταν καν το Air Jordan 1, κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τη διαφορά στις κοκκώδεις τηλεοπτικές οθόνες της δεκαετίας του 1980. Όταν τελικά κυκλοφόρησε το 1985, ο θόρυβος που προκάλεσε η διαφήμιση, σε συνδυασμό με την εκπληκτική πρώτη σεζόν του Jordan στο NBA, κατά την οποία συγκέντρωσε σημαντικό κοινό και ψηφίστηκε ως ο νεοσύλλεκτος της χρονιάς στο NBA, είδε το παπούτσι να εξαντλείται σχεδόν αμέσως.

Το Jordan 1 ήταν τόσο δημοφιλές όταν κυκλοφόρησε, ώστε όσοι είχαν στην κατοχή τους ένα ζευγάρι μπόρεσαν να το πουλήσουν με κέρδος. Εκείνη την εποχή, αυτό το είδος μεταπώλησης ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την κουλτούρα των αθλητικών παπουτσιών, αλλά σήμερα είναι μια πανταχού παρούσα πρακτική. Αυτό δείχνει την απίστευτη επιτυχία του πρώτου αθλητικού παπουτσιού Jordan, όπως και οι τεράστιοι αριθμοί που σχετίζονται με τον πρώτο χρόνο πωλήσεών του. Ενώ η Nike έθεσε ως στόχο περίπου 3-4 δολάρια τα πρώτα τρία χρόνια για να συνεχιστεί η συνεργασία, δεν χρειαζόταν να ενοχληθεί, καθώς το παπούτσι ξεπέρασε κατά πολύ αυτό το ποσό στο πρώτο του έτος, βγάζοντας το πανίσχυρο ποσό των 163 εκατομμυρίων δολαρίων. Η μνημειώδης επιτυχία του Jordan και η μοναδική συμφωνία ξεκίνησαν μια τάση στον κόσμο του μπάσκετ. Από εκείνη την ημέρα και μετά, οι πιο εμβληματικοί παίκτες του αθλήματος θα έπαιρναν πιο προσοδοφόρες συμφωνίες με τις μάρκες που τους χορηγούσαν, με τους σύγχρονους παίκτες να κερδίζουν δεκάδες εκατομμύρια.

Μετά το σπουδαίο ξεκίνημά της, η Nike παρήγαγε μια σειρά από αποχρώσεις του AJ1. Συνολικά 13 κυκλοφόρησαν τον πρώτο χρόνο, προσθέτοντας αυτά όπως το Chicago, το Retro Royal και το Carolina Blue στο επαναστατικό σχέδιο Bred (μαύρο και κόκκινο). Παρά την κυκλοφορία εκατοντάδων ακόμη χρωμάτων στα χρόνια που ακολούθησαν, πολλά από αυτά τα αρχικά εξακολουθούν να είναι περιζήτητα μέχρι σήμερα. Τότε, όμως, το AJ1 πέρασε για λίγο στο παρασκήνιο, καθώς η Nike έβγαζε κάθε χρόνο ανανεωμένα μοντέλα. Εκείνη την εποχή, δεν είχαν αρίθμηση, με κάθε νέα επανάληψη να ονομάζεται απλώς Air Jordans. Ωστόσο, καθώς η Nike αποφάσισε να αρχίσει να επαναφέρει ρετρό μοντέλα, προστέθηκαν οι αριθμοί για να διακρίνεται κάθε συγκεκριμένη σιλουέτα.

Το AJ1 επανακυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1994, σε μια ακατάλληλη στιγμή, καθώς ο συνονόματός του είχε μόλις ανταλλάξει το γήπεδο του μπάσκετ με το γήπεδο του μπέιζμπολ. Οι κλασικοί χρωματισμοί γνώρισαν περιορισμένη επιτυχία ως αποτέλεσμα, αλλά η κυκλοφορία τους δημιούργησε ένα προηγούμενο που θα επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά με την πάροδο των ετών. Ο Τζόρνταν επέστρεψε στο μπάσκετ το 1995, αποσύρθηκε ξανά το 1999 και έκανε μια τελική επιστροφή το 2001. Παράλληλα με αυτό, το Jordan 1 γνώρισε τη δική του αναβίωση. Η Nike κυκλοφόρησε παλιές και νέες αποχρώσεις για να γιορτάσει τον παίκτη που βγήκε και πάλι από τη σύνταξη, μία από τις οποίες ήταν η έκδοση White Chrome, η οποία ήταν η πρώτη που είχε το άμεσα αναγνωρίσιμο λογότυπο Jumpman στη θέση του swoosh της Nike.

Αργότερα, τον Απρίλιο του 2007, η Nike κυκλοφόρησε το πακέτο "Old Love, New Love". Περιελάμβανε μια ρετρό έκδοση του αρχικού χρώματος Black Toe μαζί με ένα ολοκαίνουργιο μαύρο και κίτρινο μοντέλο, το οποίο έδωσε το έναυσμα για τη σταδιακή αναβίωση του Air Jordan 1. Ξεκίνησε αργά, με μια σειρά από πρωτότυπα χρώματα που κυκλοφόρησαν, μερικά από τα οποία είχαν καλή υποδοχή, άλλα όχι, προτού τα πράγματα αρχίσουν πραγματικά να ανθίζουν στα μέσα της δεκαετίας του 2010 με ορισμένες αξιοσημείωτες συνεργασίες. Μία από αυτές ήταν με τον skater Lance Mountain, ένα δημοφιλές μέλος του τμήματος skateboarding της Nike, ο οποίος, όπως πολλοί skaters που ανέβαιναν στα τέλη της δεκαετίας του '80, είχε υιοθετήσει το Jordan 1. Το ανθεκτικό δερμάτινο επάνω μέρος, ο ψηλός αστράγαλος και η αντικραδασμική προστασία Air το έκαναν μια εξαιρετική επιλογή για τους υποστηρικτές του αθλήματος, και ο Mountain εθεάθη ως γνωστόν να φοράει ένα αταίριαστο ζευγάρι στην ταινία skate του 1987 The Search for Animal Chin.

Ενώ η συμβολή της Nike SB άρεσε σε πολλούς, ήταν η συνεργασία με το Fragment Design του Hiroshi Fujiwara που πραγματικά ανέβασε το Air Jordan 1 σε νέα ύψη. Το μαύρο, λευκό και βασιλικό μπλε μοντέλο που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2014 ήταν κάτι σαν αναδρομή στην ακμή των αρχικών χρωμάτων. Κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό και εξαντλήθηκε εξαιρετικά γρήγορα, όπως ακριβώς και τα πρώτα AJ1. Ακολούθησαν όλο και περισσότερες εντυπωσιακές συνεργασίες, μεταξύ άλλων με τον σκηνοθέτη Spike Lee, τον οραματιστή σχεδιαστή Virgil Abloh και το fashion brand του Off-White, τον δημοφιλή μουσικό καλλιτέχνη και επαναλαμβανόμενο συνεργάτη της Nike Travis Scott, ακόμα και τον πολυτελή οίκο μόδας Dior. Με αυτή τη δυναμική άνοδο, το Air Jordan 1 έγινε τόσο εμβληματικό που η ιστορία του μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2023. Με τίτλο "Air", η ταινία με πρωταγωνιστές τους Matt Damon και Ben Affleck αποκάλυψε την ιστορία πίσω από αυτό το πρωτοφανές παπούτσι περισσότερα από 35 χρόνια μετά την αρχική του κυκλοφορία, δίνοντας άλλη μια ώθηση στη δημοτικότητά του.

Υπογράφοντας με τον Μάικλ Τζόρνταν όταν η καριέρα του βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα, η Nike έδειξε αξιοσημείωτο όραμα. Αυτή η τολμηρή πράξη καθιέρωσε μια συνεργασία που έκτοτε έχει μείνει ως μια από τις μεγαλύτερες και πιο ιστορικές στην ιστορία του αθλητισμού. Καθώς ο παίκτης διεύρυνε και βελτίωσε το παιχνίδι του μπάσκετ με την αφοσίωση, το πρωτόγνωρο ταλέντο του και τον χρόνο που αψηφούσε τη βαρύτητα, το Jordan 1 άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο το άθλημα αλληλεπιδρούσε με την κουλτούρα και τη μόδα. Προκάλεσε επίσης σημαντικές αλλαγές στην κουλτούρα των αθλητικών παπουτσιών, καθώς το σχέδιο γιορτάστηκε όχι μόνο λόγω του θαυμασμού των οπαδών για τον παίκτη, αλλά και επειδή ήταν ένα σπουδαίο παπούτσι. Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε από ένα ταπεινό μπασκετικό προπονητή να γίνει ένα σύμβολο της λαϊκής κουλτούρας και μάλιστα ένα εξαιρετικά περιζήτητο αντικείμενο μόδας. Είναι επίσης αυτό που κάνει το παπούτσι τόσο πολιτισμικά σχετικό και αγαπητό όσο ποτέ άλλοτε. Ακριβώς όπως και ο άνθρωπος Τζόρνταν, το Air Jordan 1 θα είναι για πάντα ένα από τα σπουδαιότερα και πιο επιδραστικά παπούτσια όλων των εποχών.