adidas Gazelle

Gazelle

Το adidas Gazelle κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τη δεκαετία του '60, όταν βοήθησε τους σπρίντερ του στίβου να πετύχουν παγκόσμια ρεκόρ και Ολυμπιακές επιτυχίες. Μεταπηδήστε στο σήμερα και η σύγχρονη σιλουέτα έχει μια γοητευτική vintage γοητεία που δεν προέκυψε τυχαία.

Το 1960, το adidas Rom εμφανίστηκε στα πόδια της ταχύτερης γυναίκας στον κόσμο, της Wilma Rudolph, η οποία επέστρεψε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης ως η πρώτη Αμερικανίδα αθλήτρια στην ιστορία που κέρδισε τρία χρυσά στη διοργάνωση. Το Rom είχε μερικές ενδιαφέρουσες αισθητικές πινελιές, όπως μια κυψελωτή δομή στη σόλα που δημιουργούσε ένα κυματιστό εφέ και ένα σουέτ καπάκι στα δάχτυλα, που αποτέλεσαν προάγγελο του σύγχρονου Gazelle. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 1964, κυκλοφόρησε κρυφά ένα νέο σχέδιο, το adidas Olympiade, το οποίο διέθετε πρόσθετη γλωττίδα στη φτέρνα και αγαπήθηκε από τη γερμανική ομάδα σπριντ.

Το παπούτσι που τελικά θα γινόταν γνωστό ως adidas Gazelle είχε αρχίσει σιγά σιγά να παίρνει μορφή.

Το 1966, κυκλοφόρησε το πρώτο Gazelle με σχεδιαστικές βάσεις παρόμοιες με εκείνες των παπουτσιών σπριντ Olympic: ένα σουέτ πάνω μέρος με δύο διαφορετικές εκδόσεις βαμμένες σε διαφορετικά χρώματα, ένα ραμμένο overlay στο μπροστινό μέρος του ποδιού που συνέδεε το κλουβί κορδονιών με το δάχτυλο του ποδιού πριν απλωθεί σε σχήμα "Τ", τρεις λευκές ρίγες στο μέσο του τετάρτου, μια ξεχωριστή ενδιάμεση σόλα και μια γλωττίδα στη φτέρνα. Κάθε ένα από τα δύο χρώματα της έκδοσης υποδήλωνε διαφορετική χρήση. Η κόκκινη έκδοση προοριζόταν για χρήση σε εξωτερικούς χώρους και διέθετε μια σκληρή, διάφανη σόλα από καουτσούκ με οδοντωτή, κυματιστή επιφάνεια, η οποία προέρχεται από το σχέδιο "Olympiade". Η μπλε έκδοση ενσωμάτωσε μια νέα τεχνολογία φυσαλίδων αέρα στη σόλα, η οποία αποδυνάμωνε το βήμα, καθιστώντας την καταλληλότερη για χρήση σε εσωτερικούς χώρους. Το adidas Gazelle αξιοποίησε το καγκουρό σουέτ για να δώσει στο μπλε και το κόκκινο χρώμα του πρωτότυπου απίστευτη ζωντάνια, ειδικά σε σύγκριση με τα προηγούμενα μοντέλα από βαμμένο δέρμα. Και οι δύο επαναλήψεις είχαν επίσης κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπως υποστήριξη μέσω της καμάρας, μια μαλακή ζώνη στον αστράγαλο και μια διαμορφωμένη γλώσσα. Τέλος, οι τρεις λευκές λωρίδες της adidas ήρθαν σε ζιγκ-ζαγκ μοτίβο για μια νέα αλλαγή στο αρχικό σχέδιο.

Ενώ το Gazelle μεγάλωσε σε δημοτικότητα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του '70 και του '80, η adidas δοκίμασε μια ποικιλία εξωτερικών σόλων και πρόσθεσε επίσης μια λεπτομέρεια με μαξιλαράκι στη φτέρνα και μια γλώσσα από πολυουρεθάνη. Κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Μόναχο, ο Αμερικανός κολυμβητής Mark Spitz σήκωσε τα Gazelle του στο πλήθος για να τα γιορτάσει κατά τη διάρκεια της τελετής για ένα από τα επτά χρυσά μετάλλιά του. Αυτό προκάλεσε συζήτηση γύρω από την τοποθέτηση προϊόντων στον αθλητισμό, ενώ έκανε θαύματα για την αυξανόμενη δημοτικότητα της σιλουέτας.

Με την πάροδο του χρόνου, η έμφαση του παπουτσιού μετατοπίστηκε σταδιακά από τον αθλητισμό προς πιο ψυχαγωγικές και lifestyle ασχολίες. Αλλά μόνο τη δεκαετία του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν η σειρά διακοσμήθηκε με μεγαλύτερη γκάμα χρωμάτων, έγινε ένα ολοκληρωμένο παπούτσι lifestyle και συγκέντρωσε μια λατρεία οπαδών. Ένα μέρος όπου πραγματικά απογειώθηκε ήταν το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου υιοθετήθηκε από ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα, συμπεριλαμβανομένων των Βρετανών οπαδών του ποδοσφαίρου "terrace" και ροκ συγκροτημάτων όπως οι Oasis και οι Blur, οι οποίοι αποτέλεσαν καθοριστικούς πολιτιστικούς παράγοντες επιρροής στη δεκαετία του '90.

Το 1993, η Kate Moss, ένα νεαρό, όμορφο supermodel, εμφανίστηκε σταυροπόδι σε έναν καναπέ να δαγκώνει ανέμελα την άκρη του αντίχειρά της. Φορούσε μαύρο παντελόνι, ένα μαύρο μπλουζάκι με τιράντες και μερικές καστανοκόκκινες Gazelles. Η αδιάφορη πόζα της Moss και οι Gazelles αποτελούν τα δύο κεντρικά σημεία της εικόνας, η οποία τραβήχτηκε από τον Denzil McNeelance κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής φωτογράφισης χαμηλών τόνων. Αν οι Gazelle χρειάζονταν κάποια επιβεβαίωση της πολιτιστικής τους σημασίας, αυτή η εμβληματική εικόνα ήταν αυτή.

Διοχετεύοντας την αρχική ενέργεια της δεκαετίας του '90, η επανέκδοση του 2016 βασίστηκε στη σιλουέτα του 1991, ενσωματώνοντας την ίδια εξαγωνική εξωτερική σόλα, τους χρωματισμούς και τα υλικά. Η καμπάνια περιείχε μια κολλαρισμένη, ημιτελή, σπασμένη επανεπεξεργασία της αρχικής εικόνας της Moss του 1993, η οποία δημιουργήθηκε από τον ψηφιακό καλλιτέχνη Doug Abraham. Οι επανεκδόσεις αγκαλιάστηκαν ως ένα κομψό κομμάτι streetwear και φορέθηκαν ακόμη και από τον James Bond ως παπούτσια γυμναστικής, αναδεικνύοντας την τεράστια διαπολιτισμική τους σημασία.

Το adidas Gazelle ξεκίνησε τη ζωή του κοσμώντας τα πόδια των σπρίντερ στη δεκαετία του '60, πριν γίνει ένα παπούτσι επιδόσεων για χρήση σε εσωτερικούς χώρους που παρείχε ταχύτητα και ευελιξία. Στη δεκαετία του εβδομήντα, το πανηγύρισε ένας κολυμβητής που κέρδισε χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, ενώ τη δεκαετία του ογδόντα φορέθηκε στις θορυβώδεις κερκίδες των βρετανικών ποδοσφαιρικών γηπέδων. Στη δεκαετία του '90, υποστήριξε την ενέργεια και την κουλτούρα των Blur, Oasis και Kate Moss, και στη δεκαετία του 2010 το είδε να γλιστράει άνετα στην κουλτούρα του streetwear με τη δημοφιλή επανέκδοσή του. Η ομαλότητα αυτών των μεταβάσεων οφείλεται στην καθαρή, σπορ, vintage εμφάνισή του και στη χρήση σουέτ υψηλής ποιότητας σε όλο το μήκος του. Παίρνοντας έμπνευση από το ζώο από το οποίο πήρε το όνομά του, η χάρη, η ομορφιά και ο αθλητισμός του Gazelle συνέβαλαν στο να γίνει ένα διαρκές φαινόμενο μέχρι σήμερα.