Alphafly

Παραλίγο αστοχία

Στις 6 Μαΐου 2017, τρεις Αφρικανοί δρομείς αποστάσεων παρατάχθηκαν στην πίστα του Autodromo Nazionale di Monza στην Ιταλία. Η αρένα της Φόρμουλα Ένα είχε επιλεγεί προσεκτικά ως τοποθεσία για το φιλόδοξο πρόγραμμα Breaking2 της Nike, λόγω των ευνοϊκών συνθηκών τρεξίματος, οι οποίες, όπως ήλπιζε η μάρκα, θα επέτρεπαν σε έναν από τους αθλητές να κάνει κάτι πρωτοφανές: να ολοκληρώσει έναν μαραθώνιο σε λιγότερο από δύο ώρες. Ο άνθρωπος που έφτασε πιο κοντά εκείνη την ημέρα ήταν ο θαρραλέος Κενυάτης Eliud Kipchoge. Είχε ήδη κερδίσει πολλαπλούς παγκόσμιους μαραθώνιους και είχε αρχίσει να εξελίσσεται σε έναν από τους σπουδαιότερους δρομείς μεγάλων αποστάσεων όλων των εποχών. Παρόλο που ο ίδιος και η Nike πίστευαν ότι ο στόχος των δύο ωρών ήταν εφικτός, παρά το γεγονός ότι απέτυχε κατά δευτερόλεπτα, απλώς έπρεπε να βελτιώσουν το σχέδιό τους. Στους μήνες που ακολούθησαν, το ζευγάρι εργάστηκε σε στενή συνεργασία για να δημιουργήσει ένα κορυφαίο παπούτσι για τρέξιμο που θα μπορούσε επιτέλους να οδηγήσει τους αθλητές κάτω από το όριο των δύο ωρών του μαραθωνίου. Αυτό το πρωτοποριακό κομμάτι υποδημάτων ήταν το Nike Alphafly.

Η αναζήτηση της ταχύτητας

Η ανάπτυξη από τη Nike ενός παπουτσιού υψηλής τεχνολογίας για τρέξιμο απόστασης ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 2010, όταν ανακαλύφθηκε ο ισχυρός συνδυασμός μιας πλάκας από ανθρακονήματα και του αφρού ZoomX. Οι μηχανικοί υποδημάτων της μάρκας διαπίστωσαν ότι μια ενδιάμεση σόλα που περιείχε αυτά τα δύο στοιχεία στη σωστή διάταξη θα μπορούσε να ωθήσει τους αθλητές προς τα εμπρός με μεγάλη ταχύτητα, και η καινοτομία οδήγησε στο Nike Zoom Vaporfly 4%, το οποίο ονομάστηκε έτσι λόγω της υποτιθέμενης ικανότητάς του να βελτιώνει την απόδοση του τρεξίματος κατά 4%. Ήταν ένα πρωτότυπο αυτού του παπουτσιού που ο Kipchoge και οι άλλοι δρομείς είχαν φορέσει εκείνη την ημέρα στη Monza, ενώ η γενική κυκλοφορία ακολούθησε λίγους μήνες αργότερα.

Σπάζοντας ρεκόρ

Τα επόμενα δύο χρόνια, η σειρά Vaporfly ήταν υπεύθυνη για μια σειρά από επιδόσεις που κέρδισαν μετάλλια σε μαραθώνιους ανδρών και γυναικών, καθώς και για το παγκόσμιο ρεκόρ του Kipchoge το 2018, το οποίο σημείωσε στον Μαραθώνιο του Βερολίνου το 2018, και το παγκόσμιο ρεκόρ μαραθωνίου γυναικών της Brigid Kosgei, το οποίο σημειώθηκε στη διοργάνωση του 2019 στο Σικάγο. Ο Kipchoge έκοψε περισσότερο από ένα λεπτό από τον χρόνο του συμπατριώτη του Dennis Kimetto το 2014, τερματίζοντας σε 2:01:39, ενώ η Kosgei έκανε το ίδιο με το 16ετές ρεκόρ της Paula Radcliffe από τον μαραθώνιο του Λονδίνου το 2003, περνώντας τη γραμμή σε 2:14:04. Επίσης από την Κένυα, ο Kosgei εμπνεύστηκε εν μέρει από τον Kipchoge. Καθώς έμπαινε στον στίβο στο Σικάγο, είχε μια επιπλέον ώθηση κινήτρου χάρη στα πιο πρόσφατα κατορθώματά του, τα οποία είχαν σημειωθεί μόλις μια μέρα νωρίτερα σε μια διοργάνωση με την ονομασία Ineos 1:59 Challenge.

Ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο

Πριν από την έλευση του Nike Vaporfly, το ερώτημα αν θα μπορούσε ποτέ κάποιος δρομέας να περάσει κάτω από το όριο των δύο ωρών συζητιόταν έντονα. Εκείνοι, όπως ο πολυβραβευμένος Αιθίοπας αθλητής Haile Gebreselassie, ο οποίος κάποτε κατείχε το παγκόσμιο ρεκόρ μαραθωνίου για μια περίοδο τεσσάρων ετών, πρότειναν το 2011 ότι αυτό θα ήταν εφικτό μέσα στα επόμενα 20 με 25 χρόνια, ενώ άλλοι, όπως ο Κενυάτης δρομέας μεγάλων αποστάσεων Samuel Wanjiru, του οποίου το Ολυμπιακό ρεκόρ μαραθωνίου 2:06:32 ίσχυε για σχεδόν 16 χρόνια, πίστευαν ότι κανείς δεν θα ήταν σε θέση να πάει πολύ κάτω από τις δύο ώρες και δύο λεπτά. Ακόμη και ερευνητές που χρησιμοποίησαν επιστημονικά δεδομένα με βάση τις τάσεις των παγκόσμιων ρεκόρ θεωρούσαν ότι κανείς δεν θα τρέξει κάτω από δύο ώρες μέχρι κάπου μεταξύ 2028 και 2040. Όπως και να έχει, η συναίνεση έδειχνε ότι επρόκειτο για ένα εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο εγχείρημα. Τίποτα από όλα αυτά όμως δεν πτόησε τον Eliud Kipchoge, ο οποίος προσήλθε στο Ineos 1:59 Challenge στις 12 Οκτωβρίου 2019, με ένα πράγμα στο μυαλό του: να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα τρέξει έναν μαραθώνιο σε λιγότερο από δύο ώρες.

Μια ευνοϊκή τοποθεσία

Το Ineos 1:59 Challenge ανακοινώθηκε στις 6 Μαΐου 2019, ακριβώς 65 χρόνια από τότε που ο Άγγλος δρομέας μεσαίων αποστάσεων Ρότζερ Μπάνιστερ πέτυχε το πρώτο μίλι κάτω των τεσσάρων λεπτών. Λίγους μήνες αργότερα, ο Kipchoge χρησιμοποίησε αυτό το ορόσημο και άλλα ως κίνητρο στην προσπάθειά του να γράψει ιστορία στο πάρκο Prater στη Βιέννη- μια άλλη διαδρομή που επιλέχθηκε για τις καλές συνθήκες τρεξίματος. Εκείνη την εποχή του έτους, ο καιρός ήταν γενικά δροσερός και το πάρκο ως επί το πλείστον επίπεδο, με τη διαδρομή να έχει κλίση μόλις 2,4 μέτρα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα χανόταν ενέργεια από τις υψομετρικές αλλαγές. Βρισκόμενη σε μια φυσική λεκάνη, η πόλη προσέφερε στον Kipchoge αέρα με υψηλή περιεκτικότητα σε οξυγόνο για να τροφοδοτήσει το τρέξιμό του, ενώ η ζώνη ώρας της ταίριαζε απόλυτα με εκείνη της προπονητικής του βάσης στο Kaptagat της Κένυας, όπου έτρεχε 124-140 μίλια την εβδομάδα κατά την προετοιμασία, ελαχιστοποιώντας έτσι οποιαδήποτε διαταραχή στις συνήθειες του ύπνου και του φαγητού του κατά τη διάρκεια του αγώνα. Τέλος, οι διαδρομές στο πάρκο Prater ήταν πλαισιωμένες από δέντρα, παρέχοντας μια φυσική ασπίδα κατά του ανέμου, ώστε ο Kipchoge να μην χρειάζεται να αγωνιστεί εναντίον του καθώς έτρεχε.

Βελτιστοποίηση των συνθηκών

Ακριβώς όπως και στη Monza, η Nike βελτιστοποίησε τις συνθήκες και με άλλους τρόπους, προσλαμβάνοντας μια ομάδα 41 βηματοδοτών (35 βασικοί δρομείς και 6 εφεδρικοί) για να βοηθήσουν τον κορυφαίο δρομέα της. Θα καθοδηγούνταν από πράσινα λέιζερ που προβάλλονταν στο έδαφος μπροστά τους, ώστε να πηγαίνουν σταθερά με τον ακριβή ρυθμό που απαιτείται για να πετύχει ο Kipchoge. Αυτή η επίλεκτη ομάδα περιλάμβανε μερικούς από τους καλύτερους αθλητές από όλο το φάσμα του τρεξίματος αποστάσεων, από τον πρώην χρυσό πρωταθλητή Ευρώπης στα 1500 μέτρα Henrik Ingebrigtsen και τα δύο εξίσου ταλαντούχα αδέλφια του μέχρι τον Ουγκαντινό ειδικό στο ορεινό τρέξιμο Joel Ayeko και μερικούς αθλητές που είχαν συμμετάσχει στην εκδήλωση Breaking2, όπως ο πέντε φορές Ολυμπιονίκης Bernard Lagat. Ενώ αυτοί οι βηματοδότες είχαν τοποθετηθεί σε ένα τρίγωνο ακριβώς μπροστά από τον Kipchoge, οι αθλητές στο Ineos Challenge έτρεξαν σε σχήμα V αποτελούμενο από 7 δρομείς, με τον ίδιο στη βάση και άλλους δύο τοποθετημένους στην πλάτη του, με κάθε ομάδα να εναλλάσσεται μετά από κάθε γύρο 9,6 χιλιομέτρων για να δώσει τη θέση της σε μια νέα ομάδα με φρέσκα πόδια. Μπροστά από αυτόν τον ακριβώς δομημένο σχηματισμό υπήρχε ένα αυτοκίνητο που έδειχνε τον προβλεπόμενο χρόνο και ακτινοβολούσε τα λέιζερ βηματοδότησης στο πάτωμα. Λειτουργούσε επίσης ως φράγμα, ενισχύοντας έτσι τα αποτελέσματα ανθεκτικότητας στον άνεμο ολόκληρης της ομάδας. Εν τω μεταξύ, προσεκτικά προετοιμασμένα ποτά που περιείχαν υψηλά επίπεδα υδατανθράκων θα παραδίδονταν από το προσωπικό υποστήριξης με ποδήλατα, ώστε να μη διακοπεί ο αγώνας. Αυτά αποτελούσαν μέρος μιας διατροφικής στρατηγικής που αποσκοπούσε στο να παρέχει στον Kipchoge τη βέλτιστη ποσότητα καυσίμου για να τροφοδοτήσει τους μυς του από την εκκίνηση έως τον τερματισμό.

Εισάγετε το Alphafly

Την ημέρα του αγώνα, χιλιάδες θεατές πλαισίωναν τη διαδρομή, δίνοντας μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα από την μάλλον υποτονική αίσθηση στη Monza, όπου ήταν παρόντα μόνο μέλη της ομάδας υποστήριξης. Ο ίδιος ο Kipchoge είχε ζητήσει αυτή την αλλαγή, πιστεύοντας ότι θα αποδώσει καλύτερα σε ένα περιβάλλον που μοιάζει με αγώνα, με τους οπαδούς να τον επευφημούν από το περιθώριο. Σχεδίαζε να ξεκινήσει στις 8:15 το πρωί, που θεωρήθηκε επίσης ότι ήταν η καλύτερη ώρα για να συγκεντρώσει μεγάλο κοινό, ενώ η θερμοκρασία και η υγρασία ήταν ακόμη σε επίπεδο που ευνοούσε το τρέξιμο. Ο Kipchoge ήταν εξαιρετικά σίγουρος, λέγοντας ότι δεν είχε "καμία αμφιβολία" για το αν θα ξεπεράσει το όριο των δύο ωρών και μιλώντας για το "πότε" θα το κάνει, όχι για το "αν". Αυτό το απίστευτο ψυχικό σθένος ήταν ένα σημαντικό μέρος του λόγου για τον οποίο ο Kipchoge είχε μια τόσο επιτυχημένη καριέρα, αλλά ενώ αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προσωπικά του πλεονεκτήματα, βοηθήθηκε επίσης από ισχυρά υποδήματα. Εκείνη την ημέρα στη Βιέννη, έτρεξε με ένα μυστηριώδες πρωτότυπο μιας ολοκαίνουργιας σιλουέτας: το Nike Alphafly.

Μια βασική καινοτομία

Εκείνη την εποχή, ελάχιστα ήταν γνωστά για το Alphafly. Εικόνες του είχαν ήδη εμφανιστεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ένα χρόνο πριν, αλλά οι εικόνες ήταν κοκκώδεις και δεν ήταν σαφές πώς ακριβώς διέφερε ο σχεδιασμός του από αυτόν του Vaporfly. Την ημέρα του αγώνα, όμως, η πιο σημαντική καινοτομία του Alphafly ήταν ευδιάκριτη, καθώς τα παράθυρα στην ενδιάμεση σόλα αποκάλυπταν την παρουσία του μαξιλαριού Zoom Air στο μπροστινό μέρος του πέλματος. Γνωστό για τις ισχυρές του ιδιότητες επιστροφής ενέργειας, το Zoom Air ήταν το ιδανικό τρίτο στοιχείο σε αυτό που η Nike αποκαλεί πλέον "σύστημα ταχύτητας", λειτουργώντας ως ένα ελατήριο που ωθεί τον δρομέα μπροστά με κάθε βήμα. Τα άλλα δύο μέρη αυτού του συστήματος ήταν ο αφρός ZoomX και μια πλάκα από ανθρακονήματα, τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί για να κάνουν το Vaporfly ένα εξαιρετικό παπούτσι για τρέξιμο. Ωστόσο, οι εκτεταμένες δοκιμές είχαν δείξει ότι το Zoom Air παρήγαγε την καλύτερη επιστροφή ενέργειας, οπότε η μάρκα κατασκεύασε το Alphafly γύρω από αυτή την πρωτοποριακή αντικραδασμική προστασία.

Ένα αξιοσημείωτο τρέξιμο

Με την υποστήριξη αυτών των ισχυρών τεχνολογιών, ο Eliud Kipchoge έτρεξε έναν απίστευτο μαραθώνιο στο πάρκο Prater. Στη Μόντσα, είχε ξεκινήσει γρήγορα και τερμάτισε αργά, και κατά τη διάρκεια του μαραθωνίου παγκόσμιου ρεκόρ του, είχε ξεκινήσει αργά και τερμάτισε εξαιρετικά γρήγορα, αλλά στη Βιέννη, ξεκίνησε δυνατά και δεν άφησε ποτέ κάτω, τρέχοντας κάθε τμήμα των 5 χιλιομέτρων με σταθερό ρυθμό λίγο πάνω από 14 λεπτά, πριν απλωθεί στα τελευταία δύο χιλιόμετρα, καθώς πίεζε για να περάσει κάτω από το στόχο του. Φτάνοντας στα τελευταία 500 μέτρα, ο Kipchoge άρχισε να επιταχύνει και η ομάδα υποστήριξης παραμέρισε για να περάσει και να κάνει σπριντ προς τον τερματισμό. Οι σχολιαστές χαρακτήρισαν το τρέξιμό του ως "δώρο στον κόσμο", λέγοντας πόσο "πανευτυχείς" ήταν που είδαν τον σπουδαίο άνθρωπο να πετυχαίνει τον στόχο του. Συνέκριναν μάλιστα τη στιγμή με την προσγείωση του Neil Armstrong στο φεγγάρι, το τετράλεπτο μίλι του Roger Bannister και την κατάκτηση του Έβερεστ από τον Edmund Hillary, καθώς το πλήθος προέτρεψε τον Kipchoge στα τελευταία 300 μέτρα με εκκωφαντική υποστήριξη. Πριν περάσει τη γραμμή, χτύπησε το στήθος του πανηγυρίζοντας, σαν να είχε τη δύναμη να προχωρήσει κατευθείαν σε έναν ακόμη μαραθώνιο, πριν τερματίσει σε χρόνο 1:59:40,2. Αμέσως αγκαλιάστηκε από τη σύζυγό του, Γκρέις, η οποία δεν τον είχε ξαναδεί να τρέχει αυτοπροσώπως, ενώ οι σχολιαστές συνέχισαν να τον επαινούν, ενώ ένας από αυτούς χαρακτήρισε τον αγώνα ως "αριστούργημα που δεν θα ξεχαστεί ποτέ". Η ομάδα των βηματοδοτών ήρθε να τον συγχαρεί, σηκώνοντας τον σπουδαίο δρομέα πάνω από τα κεφάλια τους και πανηγυρίζοντας. Όταν έδωσε συνέντευξη αμέσως μετά τον αγώνα, ο Kipchoge μίλησε για την επιθυμία του να εμπνεύσει τους ανθρώπους δείχνοντάς τους ότι "κανένας άνθρωπος δεν είναι περιορισμένος" και για την προσδοκία του ότι περισσότεροι άνθρωποι θα τρέξουν κάτω από δύο ώρες. Επίσης, απέτισε φόρο τιμής στους βηματοδότες, οι οποίοι αποτέλεσαν ουσιαστικό μέρος του ρεκόρ, λέγοντας ότι ήταν "από τους καλύτερους αθλητές που υπήρξαν ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο".

Φήμες και εικασίες

Μετά το Ineos 1:59 Challenge, αθλητές και θεατές σε όλο τον κόσμο έδειξαν δέος για το επίτευγμα του Kipchoge, παρόλο που η τεχνητή φύση των συνθηκών σήμαινε ότι ο χρόνος του δεν μπορούσε να προσμετρηθεί ως επίσημο παγκόσμιο ρεκόρ. Έγινε, ωστόσο, αποδεκτός από τα Παγκόσμια Ρεκόρ Γκίνες, τα οποία τον χαρακτήρισαν τόσο ως "Την ταχύτερη απόσταση μαραθωνίου (άντρας)" όσο και ως "Την πρώτη απόσταση μαραθωνίου που διανύθηκε κάτω από δύο ώρες". Αυτό τράβηξε μαζικά την προσοχή και πολλοί άνθρωποι έγιναν περίεργοι για το παπούτσι που είχε φορέσει για να το κάνει. Σύντομα, οι φήμες γύρω από το σχεδιασμό του κυκλοφόρησαν σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης και σελίδες αθλητικών ειδήσεων, μερικές από τις οποίες ανέφεραν ότι είχε όχι μία αλλά τρεις πλάκες από ανθρακονήματα και δύο ζεύγη λοβών Zoom Air στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο. Αυτή η λανθασμένη αντίληψη προέκυψε από ένα σχεδιάγραμμα που μοιράστηκε στο διαδίκτυο μετά την εκδήλωση και έδειχνε μία από τις πολλές πατέντες που είχε ζητήσει η Nike κατά το σχεδιασμό του Alphafly. Δεν ήταν, ωστόσο, το παπούτσι που είχε φορέσει εκείνη την ημέρα, όπως επιβεβαίωσε ο αντιπρόεδρος της Nike για την καινοτομία υποδημάτων, Tony Bignell, ο οποίος έκτοτε δήλωσε ότι είχε μόνο μία πλάκα ενδιάμεσης σόλας- τον ίδιο αριθμό με την έκδοση γενικής κυκλοφορίας που κυκλοφόρησε το 2020.

Αλλάζοντας τους κανόνες

Ο ισχυρισμός του Bignell ήταν σημαντικός ως προς τη χρονική του στιγμή, καθώς ήρθε αμέσως μετά την απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Στίβου που απαγόρευε τη χρήση σε επίσημους αγώνες οποιουδήποτε παπουτσιού τρεξίματος με περισσότερες από μία πλάκες από ανθρακονήματα. Η απόφαση περιόρισε επίσης το ύψος της ενδιάμεσης σόλας στα 40 χιλιοστά ως έναν τρόπο ελέγχου της ισχύος του σύγχρονου "σούπερ παπουτσιού" και διασφάλισης δίκαιου ανταγωνισμού σε μελλοντικούς αγώνες. Ευτυχώς για τη μάρκα, το Alphafly ταίριαζε ακριβώς μέσα σε αυτά τα όρια, και δεδομένου ότι οι επικαιροποιημένοι κανόνες θα περιόριζαν μόνο τα πρωτότυπα από τον Απρίλιο του 2020, οι αθλητές θα μπορούσαν να το φορέσουν στις Ολυμπιακές Δοκιμασίες Μαραθωνίου των Ηνωμένων Πολιτειών στις 29 Φεβρουαρίου. Σε μια εκπληκτική κίνηση, η Nike αποφάσισε να προσφέρει ένα δωρεάν ζευγάρι Alphaflys σε κάθε αθλητή που αγωνίζεται στον διαγωνισμό, όχι μόνο σε αυτούς που χρηματοδοτούνται από τη μάρκα. Οι δρομείς δεν είχαν καμία υποχρέωση να φορέσουν το παπούτσι, αλλά το γεγονός ότι η Nike το διέθεσε σε όλους σήμαινε ότι κανείς δεν μπορούσε να ισχυριστεί αδικία λόγω περιορισμένης πρόσβασης, όπως είχε κάνει με το Vaporfly. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, η World Athletics προχώρησε σε περαιτέρω αλλαγές στους κανονισμούς της σχετικά με τα πρωτότυπα, αφού αρκετές εταιρείες παραπονέθηκαν ότι δεν ήταν σε θέση να πραγματοποιήσουν τις κατάλληλες δοκιμές των νέων μοντέλων. Αυτό επέτρεψε τη χρήση των λεγόμενων "παπουτσιών ανάπτυξης", αν και μόνο "από συγκεκριμένους αθλητές σε συγκεκριμένους αγώνες" μέσα σε μια καθορισμένη δωδεκάμηνη περίοδο.

Ένας αφρός που επιστρέφει ενέργεια

Το μυστικό της επιτυχίας του Vaporfly ήταν ο έξυπνος συνδυασμός χαρακτηριστικών απόδοσης, και το Alphafly δεν διέφερε. Στην πραγματικότητα, έφερε πολλές από τις ίδιες προηγμένες τεχνολογίες λειτουργίας με τον προκάτοχό του. Η ενδιάμεση σόλα του ήταν κατασκευασμένη από αφρό ZoomX, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για ένα μεγάλο μέρος της επιστροφής ενέργειας που λάμβαναν οι αθλητές καθώς έτρεχαν με αυτόν. Η Nike παρήγαγε για πρώτη φορά εξειδικευμένο αφρό χαμηλής πυκνότητας τη δεκαετία του 1990, τοποθετώντας τον σε αθλητικά παπούτσια και άλλα σχέδια, όπως το παπούτσι για τρέξιμο Shox R4 του 2000. Με την πάροδο του χρόνου, η ειδική σύνθεση του αφρού προσαρμόστηκε ώστε να ταιριάζει σε διαφορετικούς τύπους παπουτσιών, και στο Alphafly, βελτιστοποιήθηκε ώστε να έχει υψηλή απόκριση. Μάλιστα, μια μελέτη του 2018 αποκάλυψε τις εκπληκτικές ιδιότητες επιστροφής ενέργειας, διαπιστώνοντας ότι, ενώ το EVA προσφέρει επιστροφή περίπου 66% και το TPU 76%, ο αφρός ZoomX επιστρέφει στον δρομέα το 87% της ενέργειας που του αποδίδει με κάθε βήμα. Ο αφρός ZoomX του Alphafly, εκτός από ισχυρά ελαστικός, ήταν επίσης μαλακός, υποστηρικτικός και ελαφρύς, γεγονός που επέτρεψε στους σχεδιαστές της Nike να δημιουργήσουν μια ψηλή, ογκώδη ενδιάμεση σόλα που μπορούσε τόσο να αποθηκεύει όσο και να επιστρέφει πολύ περισσότερη ενέργεια από τους ανταγωνιστές της, χωρίς να προσθέτει υπερβολικό βάρος.

Μια σταθεροποιητική πλάκα

Ο αφρός ZoomX ήταν σημαντικός παράγοντας για τη λειτουργία του Nike Alphafly, αλλά θα ήταν πολύ λιγότερο αποτελεσματικός αν δεν υπήρχε η πλάκα από ανθρακονήματα πλήρους μήκους που διατρέχει το κέντρο του. Ήταν ο ανταγωνιστής της Nike, η adidas, που είχε ανακαλύψει για πρώτη φορά τη δύναμη αυτών των πλακών, ενώ συνεργαζόταν με ερευνητές στο εργαστήριο ανθρώπινης απόδοσης του Πανεπιστημίου του Calgary στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ένας από αυτούς τους ερευνητές μετέφερε όσα είχε μάθει από το έργο σε έναν φοιτητή ονόματι Geng Luo, ο οποίος τελικά μετέφερε την ιδέα στη Nike όταν η μάρκα τον προσέλαβε στις αρχές της δεκαετίας του 2010, με αποτέλεσμα την επαναστατική πλάκα από ανθρακονήματα του Vaporfly. Ωστόσο, δεν ήταν τόσο απλό όσο η τοποθέτηση αυτής της πλάκας μέσα στην ενδιάμεση σόλα- το χαρακτηριστικό έπρεπε να σχεδιαστεί προσεκτικά ώστε να διασφαλιστεί ότι θα βοηθούσε και δεν θα εμπόδιζε τον δρομέα. Με το χρόνο και τις δοκιμές, οι ειδικοί υποδηματολόγοι της Nike διαμόρφωσαν την πλάκα από ανθρακονήματα σε σχήμα κουταλιού που οδηγούσε το πόδι με φυσικό τρόπο σε κάθε σημείο του βήματος, ενώ παράλληλα μετέφερε τις δυνάμεις που ασκούνταν πάνω της προς το μπροστινό πόδι για να ωθήσει τον δρομέα προς τα εμπρός. Επιπλέον, είχε ένα σκληρυντικό αποτέλεσμα που εξουδετέρωνε την εγγενή έλλειψη σταθερότητας και συντονισμού στον μαλακό αφρό ZoomX, προσδίδοντας έτσι στο Alphafly και τα δύο αυτά βασικά χαρακτηριστικά. Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε η πλάκα από ανθρακονήματα, θεωρήθηκε ότι ήταν το κύριο συστατικό πίσω από την επαναστατική ελαστικότητα του σούπερ παπουτσιού, γεγονός που αποτελεί μέρος του λόγου για τον οποίο τελικά περιορίστηκε από το World Athletics. Ωστόσο, αποδείχτηκε ότι είχε περισσότερο σταθεροποιητική δράση, ελέγχοντας και κατευθύνοντας την επιστροφή ενέργειας που παράγεται από τον αφρό ZoomX, ώστε να παρέχεται στον δρομέα ακριβώς τη σωστή στιγμή: όταν σπρώχνει από το μπροστινό πόδι. Σε αυτό το σημείο, το τρίτο μέρος του συστήματος ταχύτητας της Nike - Zoom Air - απέκτησε τη θέση του.

Αποκριτική αντικραδασμική προστασία

Όπως και ο αφρός ZoomX, το Zoom Air υπήρχε από τη δεκαετία του 1990, με τη Nike να τροποποιεί συνεχώς τον σχεδιασμό του για να προσαρμόζει τα αποτελέσματα της αντικραδασμικής του προστασίας σε κάθε συγκεκριμένο παπούτσι. Για το Alphafly, αυτό σήμαινε την τοποθέτηση δύο κυκλικών λοβών σε κάθε πλευρά του μπροστινού πέλματος, όπου μπορούσαν να παρέχουν το είδος της ελαστικότητας και της απόκρισης που απαιτείται για την τροφοδοσία των δρομέων σε μεγάλες αποστάσεις. Κατά τη διάρκεια ενός τρεξίματος, το μπροστινό μέρος του ποδιού φέρει μεγάλο μέρος του φορτίου, καθώς είναι η θέση από την οποία ο αθλητής εκτοξεύεται στο επόμενο βήμα. Τοποθετώντας την αντικραδασμική προστασία Zoom Air ακριβώς σε αυτό το σημείο, η Nike προστάτευσε τον δρομέα από τις κρούσεις στο δρόμο και του παρείχε επιπλέον επιστροφή ενέργειας τη στιγμή που την χρειαζόταν περισσότερο. Πράγματι, έχει διαπιστωθεί ότι το Zoom Air, με τις ελαστικές εφελκυστικές ίνες του, προσφέρει πάνω από 90% επιστροφή ενέργειας στον χρήστη, εξ ου και η εξαιρετικά προωθητική αίσθηση του Alphafly.

Ένα ελαφρύ επάνω μέρος

Καθένα από αυτά τα εξαρτήματα υψηλής τεχνολογίας ήταν ζωτικής σημασίας για την πρωτοποριακή ταχύτητα του Nike Alphafly, αλλά μαζί έγιναν πραγματικά ισχυρά. Ο αφρός ZoomX αμβλύνει το πάτημα του ποδιού, συλλέγοντας και αποθηκεύοντας ενέργεια από τον δρομέα για να επιστρέψει πίσω καθώς μεταβαίνει στο επόμενο βήμα, η πλάκα από ανθρακονήματα σταθεροποιεί όλη αυτή τη διαδικασία, οδηγώντας το πόδι προς τα εμπρός σε μια θέση όπου μπορεί να επιτύχει τη μέγιστη δύναμη και ταχύτητα, και οι λοβοί Zoom Air παρέχουν μια τελική έκρηξη επιστροφής ενέργειας για να οδηγήσουν τον δρομέα προς τα εμπρός. Αυτή η περίτεχνη δομή δεν ήταν ο μόνος λόγος για τον οποίο το Alphafly ήταν τόσο γρήγορο - διέθετε επίσης ένα προηγμένο επάνω μέρος κατασκευασμένο από μια έκδοση του σκληρού αλλά ελαφρού υλικού Flyknit της Nike, γνωστό ως AtomKnit. Ακόμα πιο ελαφρύ από τις προηγούμενες εκδόσεις, το AtomKnit ήταν εξαιρετικά διαπνέον και απορροφούσε πολύ λίγο νερό, ενώ η εύκαμπτη φύση του προσέφερε περιμετρική εφαρμογή και μεγάλη συγκράτηση γύρω από το πόδι. Αυτό το τελευταίο στοιχείο που προσέφερε άνεση και εξοικονόμηση βάρους έκανε το Alphafly το ολοκληρωμένο παπούτσι για τρέξιμο και τα επόμενα χρόνια κυριάρχησε στο ανταγωνιστικό τοπίο.

Διορατικά δεδομένα

Ο Eliud Kipchoge παρέμεινε ένα τεράστιο κομμάτι της κυριαρχίας του Alphafly, καθώς απέδειξε ξανά και ξανά τις εξαιρετικές του ικανότητες στις αρχές της δεκαετίας του 2020. Περισσότερο από αυτό, όμως, το αυστηρό πρόγραμμα προπόνησης του Kipchoge και η κορυφαία αθλητική του ικανότητα βοήθησαν τη Nike να τελειοποιήσει με την πάροδο του χρόνου τον σχεδιασμό του κορυφαίου παπουτσιού της, κάτι που με τη σειρά του ήταν καλό για τον Κενυάτη μαραθωνοδρόμο, ο οποίος αργότερα δήλωσε ότι ήθελε το Alphafly να αποτελέσει μέρος της κληρονομιάς που θα άφηνε στους μελλοντικούς δρομείς. Από την προπονητική του βάση στο Kaptagat, παρέμεινε σε στενή επαφή με τη μάρκα, παρέχοντας στοιχεία για τα καθημερινά του τρεξίματα και γράφοντας τις δικές του εξατομικευμένες σημειώσεις για να συμπληρώσει την έρευνά τους. Οι δύο τους συναντιόντουσαν αρκετές φορές το χρόνο, τόσο μέσω βιντεοκλήσεων όσο και δια ζώσης, με τον Kipchoge να γίνεται αναπόσπαστο μέλος της ομάδας ανάπτυξης. Εκτός από τις πληροφορίες που αντλούσε από την προπόνησή του, η Nike επωφελήθηκε επίσης από τη δυνατότητα ανάλυσης των αγωνιστικών του αγώνων, τόσο των καλών όσο και των κακών. Δυστυχώς, το 2020 ανήκε στην τελευταία κατηγορία, καθώς ο Kipchoge κατέγραψε τη χειρότερη θέση του στον μαραθώνιο, την 8η στο Λονδίνο. Όπως όλοι οι άλλοι αθλητές εκείνη την εποχή, τον εμπόδιζε η παγκόσμια πανδημία του Κόβιντ, αλλά οι καλύτερες στιγμές ήταν μπροστά του, καθώς ο βετεράνος δρομέας υπερασπίστηκε τον Ολυμπιακό του τίτλο στους καθυστερημένους αγώνες του Τόκιο το 2021, κερδίζοντας με τεράστια διαφορά 80 δευτερολέπτων - τη μεγαλύτερη εδώ και σχεδόν μισό αιώνα - και καθιστώντας τον έναν από τους γηραιότερους άνδρες που έχουν κερδίσει το αγώνισμα.

Βελτιώσεις

Χρησιμοποιώντας τη σωρεία πληροφοριών που απέκτησε από τον Kipchoge, καθώς και από την υπόλοιπη αγωνιστική του ομάδα και εκατοντάδες άλλους επαγγελματίες και περιστασιακούς δρομείς, η Nike κατάφερε να βελτιώσει το Alphafly για τη δεύτερη επανάληψή του. Ο στόχος ήταν να αποκτήσει το μοντέλο ακόμη μεγαλύτερη απήχηση, αυξάνοντας την ήδη εξαιρετική του απόδοση μέσω μιας ακριβούς ισορροπίας μεταξύ αντικραδασμικής προστασίας, προώθησης και βάρους που θα βοηθούσε όλους τους δρομείς να βελτιώσουν την απόδοσή τους. Δεδομένου ότι ο αρχικός σχεδιασμός ήταν τόσο αποτελεσματικός, αυτό περιελάμβανε μόνο μικρές αλλαγές: η βάση διευρύνθηκε για μεγαλύτερη σταθερότητα και η εξωτερική σόλα λεπταίνει για να υπάρχει χώρος για ένα λεπτό κομμάτι αφρού ZoomX κάτω από τις λοβούς Zoom Air. Αυτό επέφερε μια πιο ομαλή μετάβαση μέσα από το πόδι και αυξημένη επιστροφή ενέργειας, ενώ η μεγαλύτερη πτώση της φτέρνας κατά 8 χιλιοστά σε αντίθεση με τα προηγούμενα 4 χιλιοστά ενθάρρυνε τον δρομέα να γέρνει προς τα εμπρός και να αξιοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την απορρόφηση Zoom Air στο μπροστινό μέρος του ποδιού. Προστέθηκε λίγη επιπλέον επένδυση γύρω από τη φτέρνα και πάνω από το πάνω μέρος του ποδιού, ενώ το ενημερωμένο επάνω μέρος AtomKnit 2.0 έδωσε καλύτερη αναπνοή μαζί με μια πιο άνετη εφαρμογή. Ο δυνατός συνδυασμός του αφρού ZoomX, μιας πλάκας από ανθρακονήματα σε σχήμα κουταλιού και των λοβών Zoom Air στο μπροστινό μέρος του πέλματος παρέμεινε κατά τα άλλα αμετάβλητος, δίνοντας στο Alphafly 2 την ίδια υπεραντιδραστική αίσθηση με τον προκάτοχό του.

Ένα νέο παγκόσμιο ρεκόρ

Αν και μικρές, αυτές οι προσαρμογές έφεραν σημαντικά αποτελέσματα και ο Kipchoge διέπρεψε με το Nike Alphafly 2. Ξεκίνησε το 2022 ανακοινώνοντας έναν τολμηρό στόχο: να κερδίσει και τα έξι World Marathon Majors. Έχοντας ήδη διαγράψει το Λονδίνο, το Βερολίνο και το Σικάγο από τη λίστα, έστρεψε την προσοχή του στο Τόκιο, όπου σημείωσε νέο ρεκόρ διαδρομής 2:02:40 στο δρόμο προς μια μεγαλειώδη νίκη. Ωστόσο, μια από τις πιο αξιοσημείωτες στιγμές της καριέρας του Kipchoge ήρθε λίγους μήνες αργότερα, όταν επιχείρησε να κερδίσει για τέταρτη φορά τον Μαραθώνιο του Βερολίνου. Φτάνοντας στον χώρο, ο οποίος είναι γνωστός ως εξαιρετικό κυνηγετικό πεδίο για όσους επιδιώκουν να καταρρίψουν τα παγκόσμια ρεκόρ μαραθωνίου, ο Kipchoge εθεάθη να φοράει μια έντονη πορτοκαλί απόχρωση του νέου Nike Air Zoom Alphafly Next% 2 (η Nike είχε αφαιρέσει μέχρι τότε το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό 4%, καθώς πίστευε ότι η απόδοση θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμη περισσότερο σε ορισμένους δρομείς). Οι συνθήκες ήταν σχεδόν ιδανικές για μαραθώνιο τρέξιμο και ο Kipchoge έθεσε έναν απίστευτο ρυθμό στο πρώτο μισό του αγώνα. Έτρεξε τόσο γρήγορα που στην πραγματικότητα έμεινε τρία δευτερόλεπτα κάτω από τον χρόνο που είχε καταγράψει κατά τη διάρκεια του μαραθωνίου του Ineos Challenge, οδηγώντας τους θεατές να υποθέσουν ότι μπορεί να κάνει το ίδιο σε ένα πραγματικό περιβάλλον αγώνα. Ωστόσο, οι διαχωρισμοί του στη συνέχεια έπεσαν και έγινε σαφές ότι δεν ήταν αυτή η στιγμή. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθούσε να φαίνεται ότι ήθελε να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ του και μέχρι το σημείο των 30 χιλιομέτρων έτρεχε μόνος του με μόνο στόχο να νικήσει το ρολόι. Παρά την επιβράδυνση στο δεύτερο μισό της κούρσας, είχε την ενέργεια να τρέξει τα τελευταία 500 μέτρα, τερματίζοντας σε 2:01:09, ακριβώς 30 δευτερόλεπτα κάτω από τον προηγούμενο χρόνο του παγκόσμιου ρεκόρ.

Η επιστήμη πίσω από το παπούτσι

Χάρη στα ρεκόρ του Kipchoge, το Nike Alphafly 2 ήταν εξαιρετικά δημοφιλές το 2022. Οι επιδόσεις του γοήτευσαν τους επιστήμονες, οδηγώντας ορισμένους στη διεξαγωγή ερευνητικών προγραμμάτων για να ανακαλύψουν γιατί ήταν τόσο αποτελεσματικό. Μια μελέτη που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο St. Edward's στο Όστιν του Τέξας, διαπίστωσε ότι το Alphafly είχε την καλύτερη οικονομία στο τρέξιμο κατά μέσο όρο σε σύγκριση με τους πλησιέστερους ανταγωνιστές του, ξεπερνώντας ακόμη και το Vaporfly, το οποίο ήρθε κοντά στη δεύτερη θέση. Η έρευνα αποκάλυψε ότι όταν φορούσαν το Alphafly, οι συμμετέχοντες παρήγαγαν το μεγαλύτερο μήκος βηματισμού και είχαν ένα δυνατό, γρήγορο, αναπηδημένο βήμα, με εκείνους που έβαλαν τα περισσότερα σε αυτό να παίρνουν και τα περισσότερα. Στην πραγματικότητα, διαπιστώθηκε ότι ορισμένοι δρομείς μπορούσαν να έχουν βελτίωση της απόδοσης κατά περίπου 6%, αν και το ακριβές ποσό εξαρτιόταν από πράγματα όπως το σχήμα της καμάρας, το πλάτος του ποδιού και το βάδισμα. Παρ' όλα αυτά, αυτή η συνεργιστική επίδραση κατέστησε το Alphafly 2 εξαιρετικό ως ανταγωνιστικό παπούτσι, όπως και η ικανότητά του να μειώνει την πίεση στα πόδια και τις αρθρώσεις, η οποία επέτρεψε στους δρομείς να συνεχίσουν να πιέζουν σκληρά κατά τα τελευταία στάδια ενός αγώνα. Μείωσε επίσης τον χρόνο αποκατάστασης μεταξύ των αγώνων, δίνοντας στους δρομείς την ευκαιρία να χωρέσουν περισσότερους αγώνες μέσα στο αγωνιστικό έτος. Εν τω μεταξύ, ο Wouter Hoogkamer στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο έκανε δοκιμές στην πλάκα από ανθρακονήματα, δείχνοντας ότι η ακαμψία της ενίσχυε το έργο του ποδιού. Έδειξε επίσης πώς το σχήμα και η γεωμετρία της πατενταρισμένης Flyplate της Nike συνεργάζεται με τον αφρό ZoomX για να παράγει δύναμη, σταθερότητα και ταχύτητα.

Nike Air Zoom Alphafly Next% 3

Μέχρι το 2023, η Nike είχε ήδη ξεκινήσει τις εργασίες για τον επόμενο σχεδιασμό του Alphafly. Λόγω του αυξανόμενου ανταγωνισμού από μάρκες όπως η adidas, η οποία είχε κατασκευάσει το παπούτσι που φορούσε η Tigst Assefa όταν κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ μαραθωνίου γυναικών της Brigid Kosgei κατά πάνω από δύο λεπτά στον Μαραθώνιο του Βερολίνου, το Nike Alphafly 3 θα έπρεπε να είναι σοβαρά καλό, και αποδείχθηκε ότι ήταν ακριβώς αυτό. Χάρη σε μια σειρά προσαρμογών που έγιναν με βάση εκτεταμένα δεδομένα που ελήφθησαν από όλους τους τύπους αθλητών, συμπεριλαμβανομένης της μεγαλύτερης ομάδας γυναικών που δοκιμάστηκε ποτέ για ένα αγωνιστικό παπούτσι Nike, το Alphafly 3 ανέβασε τις επιδόσεις στο τρέξιμο σε νέα ύψη. Η μεγάλη μονάδα αφρώδους σόλας ZoomX μεγιστοποίησε το όριο ύψους των 40 χιλιοστών και συνέδεσε για πρώτη φορά την απορρόφηση στο μπροστινό και μεσαίο μέρος του ποδιού, δημιουργώντας ένα συνεχές κάτω τμήμα που ενίσχυσε την εμπειρία του τρεξίματος βελτιώνοντας τη μετάβαση από τη φτέρνα στο δάχτυλο για όσους έχουν διαφορετικά μοτίβα πατήματος. Οι μονάδες Zoom Air παρέμειναν στη θέση τους, όπως και η πλήρους μήκους Flyplate από ανθρακονήματα, αν και ήταν ελαφρώς φαρδύτερη από πριν, και επομένως ακόμη πιο σταθερή. Είχε επίσης μια πιο ελαφριά και εξίσου εύκαμπτη εξωτερική σόλα Fast Shot, ενώ το επάνω μέρος του ήταν κατασκευασμένο με το πιο πρόσφατο πλέγμα AtomKnit 3.0 για βελτιωμένο κλείδωμα, αναπνευσιμότητα και υποστήριξη στο μέσο του πέλματος. Ένα ενσωματωμένο σύστημα κορδονιών με πρόσθετο μαξιλάρι μείωσε την πίεση των κορδονιών και τα ψηλά Flyknit Pods στη φτέρνα απομάκρυναν το πίσω μέρος του ποδιού, ενώ παράλληλα προστάτευαν τον αχίλλειο από τραυματισμούς. Το παπούτσι κατασκευάστηκε επίσης χρησιμοποιώντας ένα διαφορετικό σχήμα πέλματος που προσφέρει καλύτερη άνεση μέσω της καμάρας του ποδιού και μειωμένη τριβή, με μια διαμορφωμένη σόκα που υποστηρίζει αυτή τη νέα καμάρα χαμηλού προφίλ.

Ένας νέος πρωταθλητής του μαραθωνίου

Ακόμη και πριν το Alphafly 3 κυκλοφορήσει στο κοινό τον Ιανουάριο του 2024, είχε ήδη γίνει πρωτοσέλιδο στον κόσμο του τρεξίματος αποστάσεων. Η Nike έθεσε ένα δοκιμαστικό μοντέλο, γνωστό ως Dev 163, σε δοκιμαστική λειτουργία κατά τη διάρκεια του επίσημου παραθύρου ανάπτυξης που επέτρεψε ο Παγκόσμιος Αθλητισμός, με τον Kipchoge να κατακτά τον 5ο τίτλο του Μαραθωνίου του Βερολίνου σε έναν άλλο γρήγορο χρόνο 2:02:42, παρά το γεγονός ότι ήταν σχεδόν 39 ετών. Ωστόσο, ήταν τα κατορθώματα ενός άλλου Κενυάτη δρομέα, του Kelvin Kiptum, που πραγματικά έκαναν το παπούτσι να ξεχωρίσει. Ο Kiptum είχε ήδη δείξει τα διαπιστευτήριά του ως μαραθωνοδρόμος στο ντεμπούτο του στον μαραθώνιο της Βαλένθια το 2022, όπου σόκαρε τους πάντες σημειώνοντας τον τέταρτο ταχύτερο χρόνο στην ιστορία και σπάζοντας το ρεκόρ διαδρομής κατά περισσότερο από ένα λεπτό. Σε αυτό το σημείο της καριέρας του, ο Kiptum προτιμούσε το Nike Vaporfly 2, το οποίο φορούσε όταν πήρε άλλη μια αξιοσημείωτη νίκη στον Μαραθώνιο του Λονδίνου το 2023. Εδώ, πήγε ακόμη πιο γρήγορα από ό,τι στην Ισπανία, καταρρίπτοντας το ρεκόρ διαδρομής του Kipchoge κατά περισσότερο από ένα λεπτό και τερματίζοντας σε 2:01:25 - μόλις 16 δευτερόλεπτα πίσω από το παγκόσμιο ρεκόρ του συμπατριώτη του.

Ένα παπούτσι που σπάει ρεκόρ

Μετά από αυτές τις δύο απίστευτες επιδόσεις, ο Kiptum έφτασε στον Μαραθώνιο του Σικάγο τον Οκτώβριο του 2023 με το παπούτσι ανάπτυξης Nike Air Zoom Alphafly Next% 3 στα πόδια του και υψηλές προσδοκίες στους ώμους του. Υπό ευνοϊκές συνθήκες, ξεκίνησε με καλό ρυθμό, αφήνοντας πίσω του τους περισσότερους από τους άλλους δρομείς μέχρι το 15ο χιλιόμετρο. Πέρασε τα μισά του δρόμου αρκετά πιο γρήγορα από ό,τι στο Λονδίνο, αλλά εξακολουθούσε να υπολείπεται του ρυθμού που απαιτείται για να καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ. Ωστόσο, στη σύντομη καριέρα του, ο Kiptum είχε αναπτύξει τη φήμη ότι γινόταν ταχύτερος προς τα τελευταία στάδια κάθε αγώνα, και το έκανε και πάλι, ξεφεύγοντας μετά τα 30 χιλιόμετρα για να καταγράψει ένα εξαιρετικά γρήγορο αρνητικό split στα επόμενα 5 χιλιόμετρα. Όσο πλησίαζε στη γραμμή του τερματισμού, τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν ότι θα τα κατάφερνε, και τελικά κέρδισε με χρόνο 2:00:35. Ήταν ο πρώτος μαραθώνιος στον οποίο κάποιος είχε περάσει κάτω από δύο ώρες και ένα λεπτό, και ήταν μόλις δευτερόλεπτα μακριά από το να κάνει μέσο όρο 21km/h σε όλο τον αγώνα. Μετά τη νίκη του, ο Kiptum δήλωσε ότι δεν πονούσε καθ' όλη τη διάρκεια, όπως και στους άλλους μαραθώνιους που είχε κάνει μέχρι τότε, δείχνοντας έτσι την απίστευτη υποστήριξη που λάμβανε από τα σούπερ παπούτσια της Nike. Εν τω μεταξύ, στον αγώνα των γυναικών, η Ολλανδή δρομέας Sifan Hassan έδειξε ότι το Alphafly ήταν επίσης ένα εξαιρετικό γυναικείο παπούτσι για τρέξιμο, κερδίζοντας με ρεκόρ διαδρομής 2:13:44, που ήταν το δεύτερο ταχύτερο γυναικείο μαραθώνιο μέχρι τότε.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού

Το Nike Alphafly 3 κυκλοφόρησε στο ευρύ κοινό τον Ιανουάριο του 2024, με τους ερασιτέχνες και τους κορυφαίους αθλητές να επιθυμούν να αποκτήσουν το παπούτσι για να δουν αν θα μπορούσε να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τους δικούς τους προσωπικούς καλύτερους χρόνους. Καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς, διακρίθηκε σε κορυφαίο επίπεδο και αποθεώθηκε από ορισμένους ως το ταχύτερο παπούτσι μαραθωνίου στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Ενώ η έλευση του σούπερ παπουτσιού είχε δει τα παγκόσμια ρεκόρ να καταρρίπτονται τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες πολλές φορές μετά την προσπάθεια του Kipchoge το 2018, τα πράγματα είχαν παραμείνει πιο σταθερά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ρεκόρ των γυναικών ίσχυε για 12 χρόνια και των ανδρών για 16, με κάθε ρεκόρ να έχει σημειωθεί με παπούτσια τρεξίματος της Nike που προϋπήρχαν της εποχής της πλάκας από ανθρακονήματα. Ωστόσο, όλα αυτά άλλαξαν το 2024, όταν και τα δύο ρεκόρ έπεσαν. Ενώ ο αγώνας των ανδρών κερδήθηκε άνετα από τον Αιθίοπα εφεδρικό δρομέα και αθλητή της adidas Tamirat Tola, αφού ο Kipchoge αναγκάστηκε να εγκαταλείψει στα μισά της διαδρομής, ο αγώνας των γυναικών ήταν ένα απρόβλεπτο δράμα στο οποίο συμμετείχαν δύο από τις καλύτερες γυναίκες δρομείς αποστάσεων και δύο από τα καλύτερα παπούτσια τρεξίματος της εποχής.

Δύο εξαιρετικές αθλήτριες

Κατά κάποιον τρόπο, ο μαραθώνιος των γυναικών στο Παρίσι αντιπροσώπευε τη σύγχρονη μάχη μεταξύ των σούπερ παπουτσιών των ανταγωνιστικών εταιρειών υποδημάτων. Αν και είναι σαφές ότι ο αθλητής είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας σε κάθε νίκη, για τη Nike, ήταν ζωτικής σημασίας το Alphafly να αποδείξει τη δύναμή του βγαίνοντας στην κορυφή, ειδικά από τη στιγμή που ένας δρομέας της adidas είχε κερδίσει τον αγώνα των ανδρών. Η κορυφαία εκπρόσωπος της Nike στις γυναίκες ήταν η Sifan Hassan - μια πολύπλευρη Ολλανδή δρομέας που είχε ήδη κατακτήσει παγκόσμια ρεκόρ για το τρέξιμο μιας ώρας, το τρέξιμο ενός μιλίου σε πίστα και, για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα δύο ημερών, τα 10.000μ. Είχε επίσης εντυπωσιάσει στους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, κερδίζοντας χρυσά στα 5.000μ. και 10.000μ., καθώς και ένα χάλκινο στα 1.500μ., κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ πριν από οποιονδήποτε ολυμπιονίκη. Ήταν επίσης σε καλή φόρμα, έχοντας θριαμβεύσει στους Μαραθωνίους του Λονδίνου και του Σικάγο το 2023. Νωρίτερα στη διοργάνωση, είχε κατακτήσει χάλκινα μετάλλια στα 5.000μ. και στα 10.000μ., αλλά η δηλωμένη προτεραιότητά της ήταν ο μαραθώνιος, ο οποίος διεξήχθη την τελευταία ημέρα των αγώνων. Η μεγαλύτερη πρόκλησή της θα ερχόταν από την ίδια την κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ, την Tigst Assefa. Η επίσης σε εξαιρετική φόρμα αιθιοπίδα δρομέας αποστάσεων είχε ξεπεράσει το παγκόσμιο ρεκόρ της Κοσγκέι το 2019 κατά δύο λεπτά και έντεκα δευτερόλεπτα στον Μαραθώνιο του Βερολίνου το 2023, τερματίζοντας σε 2:11:53. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό ήταν σχεδόν δύο λεπτά πιο γρήγορο από το ατομικό ρεκόρ του Χασάν (2:13:44), δίνοντας ενδεχομένως στην Ασέφα το ψυχικό πλεονέκτημα.

Ένας δραματικός αγώνας

Όταν οι δύο ταχύτερες μαραθωνοδρόμοι της εποχής παρατάχθηκαν η μία δίπλα στην άλλη στις 11 Αυγούστου 2024, και οι δύο βρίσκονταν στο απόγειο των δυνάμεών τους και έλαμπαν από αυτοπεποίθηση. Η διαδρομή που είχαν μπροστά τους ήταν μία από τις πιο απαιτητικές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, με πάνω από 400 μέτρα ανάβαση και κατάβαση, και διεξαγόταν στο ζεστό, υγρό καλοκαίρι της γαλλικής πρωτεύουσας. Μετά τα μισά του δρόμου, ο Assefa βρισκόταν στην πρώτη θέση, ενώ ο Hassan έμενε λίγο πιο πίσω. Καθώς προχωρούσαν, όλο και περισσότεροι δρομείς εγκατέλειπαν, αφήνοντας πέντε καθώς περνούσαν το όριο των 38 χιλιομέτρων. Λίγες εκατοντάδες μέτρα πριν από το τέλος, ο Hassan και ο Assefa έμειναν μαζί στην κορυφή και άρχισαν να τρέχουν για τη γραμμή. Σε μια συγκλονιστική στιγμή, οι δύο τους πήγαιναν ώμο με ώμο, αλλά τελικά ο Χασάν κέρδισε τη μάχη, ξεφεύγοντας και κερδίζοντας με διαφορά μόλις τριών δευτερολέπτων. Είχε σημειώσει νέο Ολυμπιακό ρεκόρ 2:22:55 και έγραψε ακόμη περισσότερη ιστορία, καθώς έγινε η μοναδική γυναίκα δρομέας που πέτυχε χρυσό Ολυμπιακό ρεκόρ στα 5.000μ., στα 10.000μ. και στον μαραθώνιο.

Ρουθ Τσεπνγκέτιχ (Ruth Chepng'etich)

Σε αυτό το σημείο, οι αθλητές της Nike κατείχαν το παγκόσμιο ρεκόρ για τον μαραθώνιο ανδρών και τον ολυμπιακό μαραθώνιο γυναικών, ενώ οι δρομείς της adidas κατείχαν εκείνα για τον αγώνα γυναικών και τον ολυμπιακό αγώνα ανδρών. Ωστόσο, το Nike Alphafly 3 δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί. Στον μαραθώνιο του Σικάγο το 2024, οι συνθήκες ήταν ιδανικές για έναν γρήγορο αγώνα και η Κενυάτισσα αθλήτρια Ρουθ Τσέπνγκ'ετιτς ήταν αποφασισμένη να πραγματοποιήσει μια δυνατή επίδοση, ειδικά αφού είχε μείνει εκτός της Ολυμπιακής ομάδας της Κένυας νωρίτερα εκείνη τη χρονιά. Έχοντας ήδη αναδειχθεί νικήτρια στη διοργάνωση το 2021 και το 2022, ήθελε να επιστρέψει από τον αγώνα του 2023, στον οποίο είχε χάσει τον τίτλο από τη Sifan Hassan και το πρωτότυπό της Alphafly 3.

Άλλη μια αξιοσημείωτη νίκη

Πριν από την έναρξη του μαραθωνίου του Σικάγο, κρατήθηκε ένα συγκλονιστικό λεπτό σιγής για τον Kelvin Kiptum, ο οποίος δυστυχώς είχε φύγει από τη ζωή νωρίτερα μέσα στη χρονιά, πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να αμφισβητήσει τον μαραθώνιο κάτω των δύο ωρών του Kipchoge. Εμπνευσμένος από τη μνήμη του, ο John Korir έτρεξε τον δεύτερο ταχύτερο χρόνο που έχει σημειωθεί ποτέ στο Σικάγο και κέρδισε τον αγώνα των ανδρών, προετοιμάζοντας έτσι τα πράγματα για τον αγώνα των γυναικών. Από την εκκίνηση, η Chepng'etich βγήκε εξαιρετικά γρήγορα, διεκδικώντας την πρωτιά με την Αιθιοπίδα Sutume Asefa Kebede, η οποία είχε δηλώσει την πρόθεσή της να επιβάλει από νωρίς ισχυρό ρυθμό. Η Kebede είχε προγραμματίσει να περάσει τα μισά του δρόμου σε 1:05:30 και τελικά το έκανε ένα ολόκληρο λεπτό πιο γρήγορα, αλλά η Chepng'etich ήταν ήδη 14 δευτερόλεπτα μπροστά της. Η Κενυάτισσα συνέχισε μόνο να αυξάνει το προβάδισμά της καθ' όλη τη διάρκεια του δεύτερου μισού του αγώνα, απομακρυνόμενη όλο και περισσότερο από την Kebede και τους άλλους δρομείς. Παρόλο που επιβράδυνε προς το τέλος, η Ruth Chepng'etich έγινε η πρώτη γυναίκα που έκανε κάτω από 2:11 και 2:10 στον μαραθώνιο, καταρρίπτοντας το ρεκόρ της Assefa του 2023 κατά σχεδόν δύο λεπτά με τον εκπληκτικό χρόνο 2:09:56 και αποδεικνύοντας την τρομερή δύναμη του Nike Alphafly 3.

Ένα παπούτσι που γράφει ιστορία

Σήμερα, το Nike Alphafly ξεχωρίζει ως ένα από τα σπουδαιότερα παπούτσια τρεξίματος στην ιστορία του μαραθωνίου. Έχει συνάψει απίστευτες συνεργασίες με μερικούς από τους ταχύτερους αθλητές στον κόσμο και είναι υπεύθυνο για πολλαπλούς τίτλους και παγκόσμια ρεκόρ στο τρέξιμο αποστάσεων. Ωστόσο, δεν είναι απλώς ένα παπούτσι για κορυφαίους αθλητές- έχει επίσης φέρει ταχύτητα και στυλ σε δρομείς όλων των επιπέδων, οι οποίοι μπόρεσαν να προκαλέσουν τους προσωπικούς τους καλύτερους χρόνους και να θέσουν πιο φιλόδοξους στόχους από ό,τι πίστευαν ποτέ. Με τη συνεχή επιδίωξη της Nike για αθλητική αριστεία να οδηγεί συνεχώς την καινοτομία και με αθλητές όπως ο Eliud Kipchoge να εμπνέουν τους δρομείς να ξεπερνούν τα όριά τους, το επόμενο Alphafly θα μπορούσε να ξεπεράσει τα επιτεύγματα των προγόνων του και να γράψει ακόμα περισσότερη αθλητική ιστορία.