Nike Air Max 97

Air Max 97

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90, η Nike ανέβασε τη δημοτικότητά της σε άλλο επίπεδο με μια σειρά επιτυχημένων κυκλοφοριών. Πολλές από αυτές αφορούσαν τη σειρά Air Max, η οποία, το 1996, πλησίαζε γρήγορα τη δέκατη επέτειό της. Αν και αρχικά σχεδιάστηκαν για δρομείς, πολλές επαναλήψεις Air Max είχαν γίνει δημοφιλείς και εκτός αυτής της κοινότητας, όπου τις έβλεπε κανείς στα πόδια διασημοτήτων και λάτρεις των αθλητικών παπουτσιών. Ως αποτέλεσμα, οι προσδοκίες αυξάνονταν με κάθε νέα κυκλοφορία, οπότε η πίεση ήταν μεγάλη για τους σχεδιαστές που ανέλαβαν να δουλέψουν πάνω στη νεότερη προσθήκη αυτής της ιστορικής συλλογής - το Nike Air Max 97.

Το έργο για τη δημιουργία του Air Max 97 ξεκίνησε αργά, καθώς δύο από τους πρώτους σχεδιαστές του δεν μπόρεσαν να σκεφτούν κάτι που να ανταποκρίνεται στα υψηλά πρότυπα της μάρκας. Παρ' όλα αυτά, η Nike επέμεινε, βρίσκοντας σύντομα τον άνθρωπο που θα καθόριζε τελικά την αισθητική του AM97 - τον Christian Tresser. Πριν από την ένταξή του στη Nike, ο Tresser είχε ήδη αποκτήσει εμπειρία στο σχεδιασμό ποδοσφαιρικών παπουτσιών στο υψηλότερο επίπεδο. Ξεκινώντας τη δουλειά του για τη μάρκα στα μέσα της δεκαετίας του '90, ξεκίνησε να χτίζει μια καλή φήμη κατά τη διάρκεια της συνεργασίας του σε μια μπότα ποδοσφαίρου στο project Air Zoom GX, η οποία αργότερα θα οδηγούσε στη δημιουργία της πρώτης συνθετικής μπότας της Nike, της Mercurial. Με αυτό το επίτευγμα και μια ηγετική θέση σχεδιασμού στο Air Zoom Spiridon πίσω του, ο Tresser ξεκίνησε να εργάζεται στο Air Max 97. Πριν ξεκινήσει, ωστόσο, η Nike του έδωσε ένα απλό μήνυμα: αυτό το παπούτσι θα καθορίσει την καριέρα σου. Και έτσι έγινε.

Σχεδιασμένο ως παπούτσι για τρέξιμο, η κύρια καινοτομία του Nike Air Max 97 ήταν η επέκταση του ορατού Air που κοσμούσε τις προηγούμενες εκδόσεις. Έγινε το πρώτο αθλητικό παπούτσι στον κόσμο με μονάδα Air που φαινόταν σε όλο το μήκος του, ένα χαρακτηριστικό που κατέστη δυνατό χάρη σε μια τεχνική που ονομάζεται blow-moulding, η οποία είχε πρωτοπορήσει τέσσερα χρόνια νωρίτερα στο Air Max 93. Αυτό το στρώμα απορρόφησης ήταν επίσης χωρίς αφρό, γεγονός που το διαφοροποιούσε από τα προηγούμενα σχέδια Air Max, τα οποία περιλάμβαναν κάποια χρήση αφρού.

Ο Tresser ήταν ιδιαίτερα επιλεκτικός όσον αφορά τα υλικά που χρησιμοποίησε στο Air Max 97. Τα νέα αεριζόμενα πάνελ του ήταν κατασκευασμένα από ένα σκληρό, αντανακλαστικό πλέγμα σε μηχανικό στυλ, έτσι ώστε το παπούτσι να είναι ακόμη πιο αναπνεύσιμο από τους προκατόχους του. Διαθέτει επίσης αντανακλαστικές λωρίδες 3M στο επάνω μέρος που εναλλάσσονται με το ανοιχτό πλέγμα σε ένα μοναδικό αδιάσπαστο γραμμικό στυλ. Αυτές οι ρέουσες λωρίδες που έμοιαζαν με κύματα ήταν εμπνευσμένες από το φυσικό αποτέλεσμα που δημιουργείται όταν μια σταγόνα νερού πέφτει σε μια λίμνη, προκαλώντας μικροσκοπικούς κυματισμούς που ακτινοβολούν μακριά από αυτήν. Με παρόμοιο τρόπο, οι γραμμές κυματισμού στο AM97 εκπέμπονταν προς την κατεύθυνση του μαξιλαριού Air πλήρους μήκους, τραβώντας την προσοχή στην τελευταία εξέλιξη της τεχνολογίας Air Max. Επίσης, προσέδωσαν στο επάνω μέρος μια ομαλή αισθητική, η οποία ενισχύθηκε περαιτέρω από την καινοτόμο νέα δομή κορδονιών της Nike. Αυτό το έξυπνο σύστημα έκρυβε τις θηλιές πίσω από τον εξωτερικό πλέγμα ιστό -κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ πριν- δίνοντας μια κομψή εμφάνιση.

Το Nike Air Max 97, το οποίο ο Tresser είχε αρχικά ονομάσει Air Total Max στα πρώτα του σχέδια, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1997, σε μεταλλικό ασημί χρώμα, το οποίο προήλθε από το ενδιαφέρον του σχεδιαστή για την ποδηλασία. Ως θαυμαστής των σύγχρονων σχεδίων ποδηλάτων βουνού, πήρε τους μεταλλικούς τόνους που χρησιμοποιούνται συχνά σε τέτοια οχήματα και τους χρησιμοποίησε για να δημιουργήσει τη χρωματική παλέτα που βλέπουμε στο παπούτσι. Στόχος του ήταν να δημιουργήσει ένα σχέδιο με ελάχιστα χρώματα - ένα τολμηρό Varsity Red είναι ο μόνος τόνος που παρεκκλίνει από τις κατά τα άλλα ασημί αποχρώσεις - που βασίζεται σε μεταλλικές, αντανακλαστικές επιφάνειες για να δημιουργήσει μια εκλεπτυσμένη εμφάνιση. Αυτός ο χρωματικός συνδυασμός έδωσε επίσης ένα νεύμα στα υπερταχύτατα τρένα bullet του Τόκιο, των οποίων η γυαλιστερή ασημένια εμφάνιση έμοιαζε με εκείνη του Air Max 97, κερδίζοντας το παρατσούκλι "Silver Bullet".

Η σύνδεσή του με μια τόσο επαναστατική τεχνολογία έφερε στο Air Max 97 μεγάλη προσοχή, αλλά η φήμη του ενισχύθηκε περαιτέρω από δύο σημαντικά γεγονότα. Πρώτον, το υποστήριξαν οι θρυλικοί ολυμπιονίκες Michael Johnson και Carl Lewis. Δεύτερον, το σχέδιο έφτασε στην Ιταλία, όπου η δημοτικότητά του αυξήθηκε ραγδαία. Η μοναδική εμφάνιση του αθλητικού παπουτσιού άρεσε σε πολλές διαφορετικές υποκουλτούρες και υιοθετήθηκε από πολλές πολυτελείς μάρκες, καταλήγοντας τελικά στις πασαρέλες της σκηνής μόδας του Μιλάνου ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του, όπου μπήκε στις επιδείξεις τόσο του Armani όσο και των Dolce & Gabbana. Με αυτή την έγκριση, το 97 έγινε αντικείμενο θαυμασμού σε ολόκληρη τη χώρα, όπου του δόθηκε το παρατσούκλι "Le Silver". Στην πραγματικότητα, η ιταλική κληρονομιά του είναι τόσο ισχυρή που, το 2017, ένα ολόκληρο βιβλίο αφιερώθηκε στο θέμα: "Le Silver: Nike Air Max 97". Η Nike επέλεξε επίσης να αναγνωρίσει αυτή την ιδιαίτερη σχέση με την πάροδο των ετών, δημιουργώντας μια έκδοση του AM97 διακοσμημένη στα χρώματα της ιταλικής σημαίας και κυκλοφορώντας την επετειακή επανέκδοση της 20ής έκδοσης του αρχικού χρώματος λίγους μήνες νωρίτερα στη χώρα.

Όταν κυκλοφόρησε, το Nike Air Max 97 έμοιαζε φουτουριστικό, ενώ ταυτόχρονα είχε μια αίσθηση ρετρό. Ακόμα και σήμερα, εξακολουθεί να έχει φουτουριστική εμφάνιση και η αρμονία μεταξύ απόδοσης και αισθητικής το χαρακτηρίζει ως ένα αριστούργημα του σχεδιασμού αθλητικών παπουτσιών. Από τα πρώτα του βήματα, το Air Max 97 διακρίθηκε ως παπούτσι με επιρροή, γι' αυτό και εξελίχθηκε σε μια εμβληματική σιλουέτα στην ιστορία της Nike, η οποία συνεχίζει να επηρεάζει την κουλτούρα των sneakers μέχρι σήμερα.